Merdivenleri koşarak çıktı.Açık kapıdan içeri girdi ve bende ne olduğunu anlamadan peşinden sürüklendim.O an hayatım boyunca binamızda hiç karşılaşmadığım yaratıklar ve ışın halindeki basamakları gördüm.İçimdeki rahatsızlıktan olsa gerek düşünmeden onun peşinden camdan atladım.Hiç sahip olmadığım bir güç hissettim ve balkona yığıldım .Toparlanmam için beni dürttü aam beklemedi.
"Bella!"
"Sus duyacaklar!"
Onu dinledim ve konuşmadım .Adını biliyordum 'anlamadığım bir duygu onu tanıdığımı hissettiriyordu.Ama nasıl?Aramızda ki bağ çok güclüydü.İlk defa gördüğüm o kadın bana geçmişimde bişeyleri hatırlatıyordu."Bella."
Evin koridorlarını koşarak geçtik.Cama tekme attı,"Hadi!" dedi.Bizden biraz daha aşağıda kalan evin çatısına atladık.Bu koşturmaca izimizi kaybettirene kadar çatıların üzerinde devam etti.Bu hızı ,bu çevikliği nereden aldığımı bilmiyorum.Küçükken sınıfta koşu birincisi olduğum gerçeğini unutmadım lakin bu başka bir güçtü.Damarlarımda,bedenimde yüklü bir enerji vardı sanki.
Saklandığımız harabeyle dolabın arasında dar bir açı vardı.Yüzümüze inceden bir ışık vuruyordu.Yüzünün pürüzsüzlüğünü daha ince seçebiliyordum.Bana hiç uzak olmayan kokusunu daha yakından alabiliyordum.Elindeki parlayan anahtarı şimdi fark edebilmistim.Onu kaybetmemek için sıkı sıkı tutuyordu.Düşürürse ölecekmişcesine.
"Bana neler olduğunu anlatacak mısın?"
"Beni tanıyorsun."
"Tanımıyorum."
"Adımla seslendin."
"Bak,seni gördüğüm andan beri farklı bir güç var içimde,sana dair bir nokta var,sanki hafızamda bir yerlerde gömülü bir şey var ve onu cıkardığımda kim olduğunu anlayak gibiyim."
"Neyse,şimdi sırası değil."
