မဟူရာအလိုဆန္ဒဘုံ

1

(မြေခွေးလိုစိတ်နဲ့လူကောင်း)

"အင့် အမ်းးးး . . . "

နာကျင်မူ့ လိုလို ညောင်းညာကိုက်ခဲ့မူ့ ကြောင့်ညီးညူမိ ခြင်း

မျတ်လုံးဖွင့်ကာစ မြင်နေရတာ ခရမ်းအရောင်လွင့်လွင့် သစ်လွင်တယ်
မြင်ကွင်းအဆုံးထိက ခရမ်းကနေနတ်ပြာထိ မှောင်မိုက်သွားသည် စိုက်ကြည့်လေ စိတ်ကိုလည်ထွက်သွားစေသည်
ခေါင်းကိုအနည်းငယ်နိုပ်နည်ပီး

"ငါ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ချီးး"
ငရဲလားနည်ပြည်လားခုက ငါသေသွားပီမလား

[ကြိုဆိုပါတယ် ပါ၀င်သူ]
ထိုစဥ်
သြပီးကြည်နေတဲ့အသံသေးသေးလေး

"fu*k လန့်တာ !"
ဘာလား ပါ၀င်သူ???ငါကsystemတေဘာတေနဲ့လာတိုးနေတာလား?
အာ့ဖြင့်လဲhostတေဘာတေခေါ်ရမှာမလား?မင်းက eng လိုမတတ်တာလား

[မဟုတ်ပါဘူး ငါတို့ကဘုံတခုပဲ လုပ်ဆောင်ချတ်တွေကတော့ သင့်ရဲ့ မှတ်ညဏ်မှာရှိတဲ့Systemလို့ခေါ်တဲ့အရာနဲ့ဆင်တူတယ် သို့သော်လည်း အနည်းငယ်မတူပါဘူး ပါ၀င်သူ. . .]

အနည်းတွေးကြည့်ပီးစကားစလိုက်တယ်
" ခ ဏ ငါ့ကိုဘာလို့ခေါ်လာတာလဲ ဘာလို့ရောက်လာတာလဲ နောက် ဘဝမကူးရဘူးလား? ရှင်းပြ "

[သင်မေးတာဖြေပေးပ့ါမယ် ငါတို့ဘုံက မကောင်းမူ့ရယ်လို့လဲမခေါ်ဘူး လူသားတေရဲ့ ခံစားချတ်တေကြောင့်ဖြစ်တည်လာတာပဲ သင်က သင့်ရဲ့ဘဝ တလျှောက်လုံး မျှတစွာနေထိုင်ခဲ့တယ် တာဝန်ယူမူ့အပြည့်ရှိတယ် သို့သော် သင့်ရဲ့အတွင်းစိတ်ဖြစ်တည်မူ့နဲ့ ကံတရားကရေစက်ကငါတို့ဘုံနဲ့ကိုက်ညီလို့ ရောက်ရှိလာတာပဲ ပြောရရင် သင့်စိတ်ကိုသင်သိပါတယ် ငါပြောပြဖို့လိုသေးလား?]

င့စိတ်ကိုသိတယ်ဆိုပဲ ဘယ်လိုသိတာမို့လိုလဲ

"ဟက် မဆိုးပါဘူး မင်းရဲ့ စကားပြောပုံကို ပြင်ဆင်လို့မရဘူးလား မင်းမှာအသွင်ရောရှိလား"

ထိုစဥ် နားချွန်ချွန်လေးသူ့နားလေးက သေးတာမှတကယ်သေးတယ်
မျတ်လုံးမဟူရောင်ဝိုင်းဝိုင်းရယ်နဲ့
အင်္ကျိလို့ ထင်ရတဲ့အဖြူအပိုင်းစလေးကိုကိုခါးတဝတ်မှာ ၀တ်ဆင်ထားပီးခရမ်းရောင်ဘောင်းဘီအပွကို ​သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ခြေကျင်းဝတ်နေရာမှာ ကျဥ်းငယ်သွားတဲ့ပုံစံကို ဝတ်စဥ်ထားတဲ့ ဆံပင်က​နေဝင်ချိန်လို လိမ္မော်သမ်းနေတဲ့ သေးငယ်တဲ့ လူနဲ့ဆင်တဲ့အရာလေး