Childhood Lust (Montiguido #1)

Simula

Simula

I was in the kitchen habang busy sa pag luluto ng aking dinner. I am freaking starving. Habang nasa kalagitnaan ako ng pag luluto narinig ko ang paulit-ulit na pag tunog ng door bell ng bahay, no'ng una ay ayaw ko pa itong pansinin dahil sobrang tutok ako sa pag luluto. Di kaya ako nakakain ng tanghalian ko kanina dahil sa sobrang pagod ay wala na akong gana pang mag order ng food at pinagpahinga nalang ang sarili at umidlip saglit.

"Coming!" I shouted, bilang senyales na bubuksan ko na ang pinto.

I am almost near through the door when suddenly I caught someone sitting on the sofa, cross legged and acting like he owns this house. At hindi naka ligtas sa akin ang matipuno nitong pangangatawan. Para siyang hari kung maka upo sa aking sofa.

Ilang beses ko na bang sasabihin sa sarili na huwag kalimutang mag lock ng pintuan.

He looks like a God na bumaba sa kalangitan para makisalamuha sa mga tao at samahan ako sa silid na ito. At syempre the dragon tattoo on his right warm, kitang-kita ko ito sa kanyang braso. He's only wearing white sando and gray cargo pants. Napansin 'kong nakasabit sa edge ng sofa ang black leader jacket niya.

Napaka matipuno niya sa kanyang itsura, exposing his gorgeous biceps, amoy na amoy ko ang kanyang pabango na medyo nahahaluan ng sigarilyo. So manly.

"Ba't ka pa nag doorbell e papasok ka rin naman pala." I said it with a tone of sarcasm habang lumalapit sa kanyang harapan. Iniwan ko muna saglit doon sa kusina ang pina-pakuluan kong sinigang na huma-halimuyak ang amoy nito ngayon abot hanggang sala kung saan ako naka tayo kaharap ang taong tarantado. Hindi niya ba talaga ako tatantanan?

"You haven't had dinner yet?" Tinaasan niya pa ako ng kilay. "I bet you forgot that we were supposed to have dinner together exactly at this time. You did not come, Kester...What's the matter? I thought we were fine now?" I rolled my eyes at umupo katabi niya.

"I'm too lazy to change clothes again...besides I realized kaya ko namang maghapunan nalang dito ng mag-isa and I'm kinda sleepy na rin and supposed to sleep after. Tapos dadating ka lang dito ngayon para guluhin ang kapayapaan ko?" Ewan ko sa kanya bat siya sunod ng sunod sa akin e di ko naman kailangan ang presensya niya. Napa-tiim bag-ang siya dahil sa aking sinabi.

"Umalis kana, Lander...Remember wala ka ng karapatan pa sa akin, so It's not appropriate for you to visit me here!"

"I still have rights for you, remember I'm your fiance!" He's now standing in front of me giving his reminding glare. Kaya tumayo din ako para pantayan siya. "Pwede ba this time pagbigyan mo naman ako!"

Here we go again, he's begging. I know he's just using this "paawa charm" of him making himself look pity and helpless na akala niya naman talaga mauuto ako sa mga ganitong klase niyang paandar.

Well, nasasanay na ako I know, Lander Montiguido he really likes begging since then. At sa tuwing nakakagawa siya ng kasalanan sa akin o may mapag-aawayan man kaming dalawa laging siya ang humihingi ng tawad. That's his technique to fool mo all over again. Kung hindi niya nakukuha ang gusto niya may times naman na luluhod o di ba kaya gagawa siya ng paraan, just like blackmailing me na papatayin niya sarili niya o di ba kaya papatay siya.

"Since when? Four years ago? Nakalimutan mo na siguro na tapos na tayo. You forgot that you already made your own decision?" Napamaang siya sa sinabi ko. Di ko mapigilang matawa. "You look like a sh*t, and miserable. How funny you are, Lander!" I said while giving him a wide smile plastered in my face.

"I already explained everything isn't that clear at all? Then why you're still staying away from me, pwede naman tayong bumalik sa dati? There's still a chance for us, Kester!"