My mate

7

Κλάρα- πάμε σπίτι νυστάζω

είπα μετά από ώρα που πήγανε στο καφέ

Μιλούσαν για τον γάμο συνέχεια

Κωνσταντίνος-  ναι και εγώ κουράστηκα πάμε

Φτάσαμε σπίτι και ανέβηκα να κάνω μπάνιο κατέβηκα να φάω με τον Δημήτρη

Κωνσταντίνος-  εγώ που θα κοιμηθώ?

Γεωργια- μα στο δωμάτιο τησ Κλάρα φυσικά

Κλάρα- Εμμ ναι φυσικά είναι πολύ ωραίο και άνετο έτσι και αλλιώς θα κοιμόμουν με τον Δημήτρη

Δημήτρης- ναι κάθε βράδυ σε εμένα είναι

Κωνσταντίνος-  και τι κάνετε σε εσένα

Γεωργία- όχι εννοούσα να κοιμηθείτε μαζί

Κλάρα- Εμμ δεν

Κωνσταντίνος- δεν ακούω τίποτα θα κοιμηθείς μαζί μου

Κλάρα- γεωργία να σου μιλήσω λίγο

Μπήκαμε στην κουζίνα και εγώ με δάκρυα στα μάτια της γιατί έχω ακούσει για αυτόν

Δεν θέλω να πεθάνω πριν ακόμα έχω έχω πραγματοποιήσει τα όνειρα που έχω κάνει να σε δω ορφανοτροφείο

Γεωργία- τι εχει κάνει ο Κωνσταντίνος και τι κάνει είναι για να προστατεύσει εσένα ,μην ανησυχείς

Μετά Από αυτή τη συζήτηση και πολλά παρακαλητα της γεωργιασ αποφασησα να κοιμηθώ μαζί του

Μπήκαμε στο δωμάτιό μου με τον Κωνσταντίνο εκείνος  πάλι κλείδωσε την πόρτα

Εκεί πανικοβλήθηκα και αποφάσισα να του ξεκαθαρίσω τη θέση μου

Κλάρα- εμ Κωνσταντίνε να εγώ δεν θέλω να γίνει κάτι μεταξύ μας... ακόμα τουλάχιστον

Τον είδα ανά θυμώνει και έκανα ένα βήμα πίσω

Εκείνος έκανε ένα βήμα μπροστά

Κωνσταντίνος- να ξέρεις πάντως μικρή ότι αυτό θα γίνει μετά το σημαδεμα

Κλάρα- τι είναι αυτό

Κωνσταντίνος- θα μάθεις όταν είναι η ώρα

Κλάρα- δεν θέλω να με πιέζετε

Ο Κωνσταντίνος πήγε να μου  πιάσει το χέρι εγώ το τράβηξα κατευθείαν πίσω

Εκείνη τη στιγμή πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου όλες οι αναμνήσεις από τότε

Ξεκίνησα να κλαίω και ο Κωνσταντίνος και φεύγεις από κοντά μου προσπαθώ να με  ηρεμήσει

Όσο πιο πολύ με πλησίαζε τόσο πιο πολύ αγχώνομουν

Άνοιξα την πόρτα και έτρεξα στο δωμάτιο του Δημήτρη ευτυχώς είχε αφήσει το κλειδί πάνω στην πόρτα

Δημήτρης- τι έγινε Κλάρα

Κλάρα- τίποτα απλά κάτι θυμήθηκα και ήθελα να σε δω

Συνεχισα να Κλάιω στον ώμο του για αρκετή ώρα μέχρι που εκείνος με το χέρι του γυρίζει το κεφάλι μου ωστε να τον κοιτάω

Δημήτρης-πες μου τι έγινε

Κλάρα- είναι κάτι που με βασανίζει αρκετα χρόνια αλλά Δεν ξέρω αν  ήρθε η ώρα να το μάθει κάποιος

Δημήτρης- θέλω να ξερεισ ότι μπορεισ να με εμπιστεύεσαι

Κλάρα- όταν ήμουν 14 για δεξίωση ώστε  τα παιδιά του ορφανοτροφείου να περάσουμε ομαδικό χρόνο και να εκει κάποια παιδιά αποφασησαν να παίξουμε θάρρος η αλήθεια. Όταν ήρθε η δική μου σειρά μου είπαν να μπω στην αποθήκη εγώ φοβάμαι το σκοτάδι και δεν ήθελα να μπω έτσι ο τότε 16 χρονών Χρήστος με τράβηξε από το χέρι αντιστέκοντασ μέχρι που με χτύπησε για να μπω μέσα με βρήκαν το επόμενο πρωί οι μαγείρισσες

Δημήτρης- αυτό είναι φριχτό και είμαι σίγουρος ότι κάποια μέρα θα πάρεις την εκδήκηση σου

Κωνσταντίνος-  έτσι και τον βρω

Τρομαξαμε και οι δύο

Δημήτρης- ποτέ ηρθεσ εσύ

Κωνσταντίνος-  από την αρχή Κλάρα έλα μαζί μου

Πήγα με τον Κωνσταντίνο πίσω στο δωμάτιο και κάθησα στο κρεβάτι

Κωνσταντίνος-  συγνώμη για αυτό δεν ήθελα να σε τρομάξω

Κλάρα- όλα αυτά με τρομάζουν.. καληνύχτα

Ξάπλωσα και εκείνη την ώρα μπήκε στο κρεβάτι ο Κωνσταντίνος και με αγκάλιασε

Κωνσταντίνος-  καληνύχτα

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ ενώ ήμουν στην αγκαλιά ενός τέρατος

Αφού συγκυρευτηκα ότι κοιμήθηκε σηκώθηκα σιγά σιγά

Θα φύγω από εδώ θα κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα