Sonunda deney günü gelmişti. Santralin açılışını halka göstereceklerdi. Ama çok kötü bişey vardı. Bizim yarına yetiştirmemiz gereken bir proje ödevimiz vardı. Biz diyorum çünkü Kemal , Hasan , Canan , Sevgide vardı. Öğretmen gruplara ayırmıştı bizi. Ne kadar iğrenç bir durum. Türkiyede ilk radyoaktif santral açılıyor ve biz göremiyoruz. Kardeşim bile gidiyo. Neyse annemler gitti. Evde ne yapacağımızı düşünmeye başladık. Ama aklımız deneylerdeydi.
Hasan:
Olum bizim kadar şanssızız lan.
Kemal:
Hay ben bu ödevi veren öğretmenin taa ....................
Ben ise :
Hadi yapalım şu lanet ödevi.'dedim. Ödevi yapmaya başladık.2-3 saat sonunda ödev bitmişti. Annemi aradım. Ben:
Anne napıyonuz noldu?'
Annem:
Burası çok kalabalık . Açılış yarım saat sonra . Biz akşam 6 , 7 gibi geliriz.Görüşürüz.' Tamam deyip kapattım. Acıkmıştık. Dışardan yemek söyleyip yedik. Sonra film izlemeye başladık. Filmin ortasında bir patlama sesi duyduk. Ev sallanmıştı ve yeşil bir ışık çıktı. Çok korkmuştuk. Ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Annemi aradım ama açmadı. Televizyonu açtık. Haberde santralde patlama olduğunu radyoaktif bir sızıntı olduğunu diyordu. Hemen bodrum kata indim. Böyle afetler için babamın her türlü tedbiri vardı. Koruyucu kıyafetleri ve gaz maskelerini aldım. Onları giydik . Arabama binip santralin olduğu yere doğru yola koyulduk.
