၁၉၉၀ ဝန်းကျင် ပုဂံမြို့ဟောင်းတစ်နေရာ၌ညအခါ ဆီမီးထိန်ထိန်ညီးကာ တေးသံစုံထွက်နေသောမြေဝိုင်းအကကိုသက်ဝင်ဖျော်ဖြေနေသူတစ်ဦးအားလူအများရင်သပ်ရှုမောအောက်မေ့နေကြသည်။ ပုဝါစလေးကိုခါးမှာလျပ်ကာ အကွေ့အကောက် အဖျောက်အတောက် ညီစွာ သီဆိုဖျော်ဖြေနေတဲ့ ရွှေမင်းသမီးလေးသည်မည်သူပါနည်း။
လူရွှင်တော်ကြီး ကျောက်ဒိုး မင်းသမီးအားဟာသနှော၍မိတ်ဆက်ပေးရန် အာဝဇ္ဇန်းရွှင်ရွှင်စလိုက်သည်။
"အမယ်မင်းပြောရဦးမယ်
အမယ်မင်းပြောရဦးမယ်
ချစ်သမီးချော ရွှေရောင်အဆင်း လမင်းပပ သော်တာဆုရွှန်း ချစ်ပရိသတ်တွေအသည်းစွဲပါတဲ့..."
"အိုဘာတဲ့... ချစ်လေး ချစ်လေး..."
"ဒေါန...ဒေါန.."
"နှစ်မျိုးပေါင်းတော့ ..."
"ချစ်လေးဒေါန..."
လူရွှင်တော်ကြီးတွေ မိတ်ဆက်ပေးသည်ထိစောင့်ပြီး ချစ်လေးဒေါန ပရိသတ်ကြီးကိုလက်အုပ်ချီလိုက်သည်။
"အများတကာ ချစ်မြတ်နိုးရပါတဲ့ ချစ်သမီး ချစ်လေးဒေါန ခုနစ်ထွေအကနဲ့ဖျော်ဖြေပါ့မယ်ရှင်.."
တလင်းမြေဝိုင်းထဲမှာအလွတ်ကပြနေကြပေမဲ့ အတီးအမှုတ်အသံပိုင်နိုင်ကာ ညက်ညောသောအကကြောင့်လူအများအားပေးနေကြသည်မှာညံမစဲ.... တဟေးဟေးဖြင့်..
ချစ်လေးဒေါနကလည်း ခုနစ်ထွေအက ခုနစ်မျိုးကိုပိုင်နိုင်စွာ ကပြဖျော်ဖြေသွားသည်မှာ အမှားမရှိ ပိရိစွာဖြင့် အလှပြသွားသည်။
မင်းသမီးမိတ်ဆက်ဖျော်ဖြေအပြီးမင်းသားလေးရွှေပင်လယ် တလင်းထဲရောက်လာကာ မင်းသမီးလေးနှင့် နှစ်ပါးခွင်တွဲကတော့သည်။
"ကျားလျှာတွေမယ့်ကိုစူးတော့မယ်~~
ကျားလျှာတွေမယ့်ကိုစူးတော့မယ်~~"
"နာပါတယ်တော့ နာတယ်တော့
အာ့လာ့လာ့
နာပါတယ်တော့ နာတယ်တော့.."
မင်းသားက စလိုက်၊ မင်းသမီးကဟန်အမူပိုပို သံရှည်စွဲ ဆိုလိုက်ဖြင့်ပရိသတ်အာရုံကိုအတွဲညီညီဖမ်းစားနေကြသည်။
