tranen

school

Ik fiets naar school, ik voel weer dat gevoel wat ik elke dag voel sinds ik op deze school zit. Het is een soort gevoel waarbij ik buikpijn heb, maar ook weer niet. Ik krijg al bijna tranen als ik eraan denk. Ik zet me fiets weg en loopde gang binnen en ben het gevoel een beetje kwijt. Ik loop de klas binnen en daar zitten ruben en bram weer, de twee pestkoppen van de klas. En daar komt het gevoel weer. De leraar is nog niet in de klas en bram en ruben lopen meteen op me af zodra ze me zien. 'Hey sanne, hoe gaat het' zegt bran. 'Heb je weer lekker gegeten vanochtend?' Ik negeer ze gewoon. 'Wat heb je een mooi shirt aan.' Zegt ruben. Ik probeer het nog steeds te negeren, maar ik durf er ook niks van te zeggen. Ze geven een schop en het doet niet zo veel pijn dus ik negeer het. En dan krijg ik een keiharde schop van ruben en bram en de klas durft er ook niks van te zeggen. Waarom ben ik niet naar een andere school gegaan? Niemand wil mij hier hebben. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat sophie zit te kijken en wil graag er iets van zeggen, maar durft het  niet.  Maar ze schoppen nu zo hard dus ik krijg tranen in me ogen. De leraar komt eraan, maar ik loop de klas uit, stap op me fiets en ga naar huis.