~The Precinct~fanfic (greek)

Chapter 1

Chapter 1

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου γεμάτη χαρά που θα  πήγαινα στο σχολείο. Σήμερα Δευτέρα! Ανυπομονούσα να δω την  Rebekah και την Caroline .  Είναι οι δύο κολλητές μου από πολύ παλιά και τις αγαπώ πολύ.  Του λέω τα πάντα. Έχουμε κοινό το ότι οι οικογένειες μας δουλεύουν για τον Τομέα. Αυτό κάνει τις ζωές μας να είναι σε συνεχή κίνδυνο.  Αλλά δεν μας πολύ νοιάζει.  Πήγα στο μπάνιο και έπλυνα το πρόσωπο μου και τα δόντια μου και στην συνέχεια βούρτσισα τα μακριά μέχρι την  μέση μου , ξανθά μαλλιά μου. Κοίταξα τα γκρίζα μάτια μου στον καθρέφτη τα οποία είχαν κοκκινίσει από το νερό. Πόσο το σιχαίνομαι αυτό. Ποτέ δεν μου άρεσε να πλένω  το πρόσωπο μου αλλά ο μπαμπάς μου , μου έλεγε πάντα ότι έτσι ξυπνά με ποιο εύκολα. Έβαλα τα ρούχα και άφησα τα μαλλιά μου στο φυσικό τους. Μπούκλες. Δεν βάφτηκα. Ποτέ δεν βάφομαι χωρίς λόγο. Άκουσα την κόρνα της Caroline. Θα ερχόταν να με πάρουν με την  Rebekah. Πήρα τα κλειδιά μου και βγήκα έξω.  Μπήκα στο πίσω κάθισμα στου κόκκινου κάμπριο.

Rebekah: Hey girl !

Caroline: Και πάλι σήμερα είμαστε καταδικασμένες να πάμε σε αυτή τη μαζοχιστική φυλακή που ονομάζεται σχολείο. 

Lily: Μην είσαι τόσο απαισιόδοξη   Car!

Caroline: Πώς γίνεται να είσαι χαρούμενη μετά από όλα αυτά που σου συμβαίνουν εκεί μέσα???

Ρώτησε εκνευρισμένα.

Lily: Απλά σκέφτομαι ότι είμαι μαζί σας!

Rebekah: Οοο όντως δεν είναι τόσο άσχημα!

Συνεχίσαμε και παρκάραμε στο parking του σχολείου μας. Οι μαζορέτες  έκαναν προπόνηση από το χάραμα , η ομάδα ποδοσφαίρου και αυτή προπόνηση και όλα στους καθημερινούς τόνους.  Το κουδούνι χτύπησε και πήγαμε στις τάξεις μας. Είχαμε και οι τρεις ιστορία με τον κύριο Saltzman . Δύστυχος  στην ίδια τάξη είναι και το  Tyler. Tα κορίτσια μόλις τον είδαν μου είπαν να καθίσω στο πρώτο θρανίο και η Caroline στη θέση δεξιά μου, ενώ η Rebekah από πίσω μου . Ευτυχώς η θέση αριστερά ήταν πιασμένη και την γλύτωσα. Τα κορίτσια είναι η ασπίδα μου. Ας πούμε ότι δεν έχω την καλύτερη σχέση μαζί του και με την παρέα του. Ας πούμε ότι όταν έχουμε μαζί μάθημα λατρεύει να κάθεται δίπλα μου ή πίσω μου για να με βασανίζει. Έχει βίαιο ιστορικό μαζί μου.  Αλλά πάντα την γλυτώνει επειδή ο μπαμπάς του είναι δήμαρχος. Με πολλές διασυνδέσεις.  Πολλές φορές δεν μίλαγα και εγώ. Μάλλον ποτέ. Τέλος πάντων. «Δεσποινίς Volturi» ? Με διέκοψε ο καθηγητής. «Παρακαλώ?» απάντησα. «Θα μπορούσατε να μας πείτε για την ίδρυση της πόλης?» με ρώτησε. «Ναι, ιδρύθηκε περίπου πριν 200 χρόνια από μία ομάδα ανθρώπων που πέρασαν εδώ από την Γαλλία με αφορμή την γαλλική επανάσταση, που κατοίκισαν αρχικά στον βάλτο». Στη συνέχεια του μαθήματος χάζευα συνέχεια κάτι ασυνήθιστο για εμένα αλλά για ένα περίεργο λόγο δεν είχα καθόλου όρεξη. Ήταν και αυτό το περίεργο συναίσθημα που με κατέκλυζε.  Ευτυχώς η μέρα τελείωσε σχετικά γρήγορα. Με τα κορίτσια αποφασίσαμε να κάτσουμε στο σπίτι της Caroline γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Όταν φτάσαμε στο σπίτι της οι γονείς της έλειπαν κάτι που μας βόλευε. Και από το μήνυμα που έλαβε από τους γονείς της δεν θα γύριζαν.  Βάλαμε ταινία και φτιάξαμε κρέπες και άλλα παχυντικά φαγητά.