Ako nga pala si Ziana Perez andito ako ngayon sa isang bake shop bibili ako ng cake para kay Zion boyfriend ko ika-apat na taon na namin ngayon.
Iniwan ko sya sandali sa hospital para kunin yung cake tsaka para na rin kumuha ng gamit mukhang magtatagal pa kami sa hospital.
May sakit kase si Zion, mag iilang buwan na rin kami sa hospital syempre kailangan ko siyang bantayan.
Sabi ng doktor may sakit na leukemia si Zion. Masakit man pero kakayanin ko. Ako ang magsisilbing lakas niya ngayon.
"𝗠𝗶𝘀𝘀 𝗼𝗸 𝗸𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗼 𝗯𝗮" sabi sa akin ng isang babae na sa tingin ko ay empleyado dito.
""𝗔𝗵 𝗼𝗸 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗸𝗼" gaano ba ako katagal nag isip. "𝗜𝘁𝗼 𝗻𝗮 𝗽𝗼 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗰𝗮𝗸𝗲 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗺𝗶𝘀𝘀 𝗸𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 𝗽𝗮 𝗽𝗼 𝗸𝗮𝘀𝗲 𝗸𝗮𝘆𝗼 𝘁𝗶𝗻𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗴 𝘀𝗮 𝗺𝗮𝘆 𝗰𝗮𝘀𝗵𝗶𝗲𝗿 𝗸𝗮𝘀𝗼 𝗺𝘂𝗸𝗵𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗮𝗹𝗶𝗺 𝗮𝗻𝗴 𝗶𝗻𝗶𝗶𝘀𝗶𝗽 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗸𝗮𝘆𝗮 𝗱𝗶 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗻𝗮𝗱𝗶𝗻𝗶𝗴 𝗸𝗮𝘆𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗼 𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗴 𝗮𝗯𝗼𝘁"
"𝗦𝗮𝗹𝗮𝗺𝗮𝘁. 𝘀𝗶𝗴𝗲 𝗺𝗮𝘂𝗻𝗮 𝗻𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝗽𝗮𝘀𝗲𝗻𝘀𝘆𝗮 𝗻𝗮 𝘀𝗮 𝗮𝗯𝗮𝗹𝗮" saad ko saka umalis.
Dumaan muna ako sa may bilihan ng party needs bibili lang ako ng mga baloons pang surprise.
Simple lang ang gagawin ko ngayon dahil bawal pa naman kaming lumabas para makapag date di pa maganda ang lagay niya.
Bumaba na ako sa taxi at naibigay ko na rin ang pera kay manong. Pagbaba ko ay di ko alam ang nararamdaman ko, parang kinakabahan ako. Baka dala lang to ng pinagsamang kaba at excitement HAHAHA.
Pumasok na ako sa elevator na may ngiti sa labi. Sana naman gumaling na siya para naman makalabas na rin kami. Miss ko na ang pag alis namin ni Zion.
Ewan ko ba pero mas lalong lumala nararamdaman ko kanina. Mas lalo akong kinabahan ng makita ko si Celine at si Tito na nasa labas. Halata rin sa mukha nila ang kaba kaya pati ako ay kinabahan na rin.
Baka ano na nangyare habang wala ako. Jusko wag naman sana. Binilisan ko ang lakad ko noong maisip iyon.
"𝗢𝗵! 𝗧𝗶𝘁𝗼, 𝗖𝗲𝗹𝗶𝗻𝗲 𝗮𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝗴𝗮𝘄𝗮 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗱𝗶𝘁𝗼 𝘀𝗮 𝗹𝗮𝗯𝗮𝘀?" Tanong ko. Di ko na pinahalata na kinakabahan na rin ako.
"𝗔-𝗮𝘁𝗲 𝗸𝗮𝘀𝗲 𝘀-𝘀𝗶 𝗸𝘂𝘆𝗮 𝗵-𝗵𝗶𝗻𝗮𝗵𝗮𝗻𝗮𝗽 𝗸𝗮" sagot niya at nauutal pa kaya't nagmadali akong pumasok at naabutan ko naman si titang nakatulala nagulat pa sya sa pagpasok ko.
Lumapit sa akin si tita "𝗠𝗮𝗴-𝘂𝘀𝗮𝗽 𝗺𝘂𝗻𝗮 𝘁𝗮𝘆𝗼 𝘀𝗮 𝗹𝗮𝗯𝗮𝘀 '𝗻𝗮𝗸" tumango ako at nauna ng lumabas si tita, liningon ko muna si Zion tsaka ako sumunod.
"𝗭𝗶𝗮𝗻𝗮 𝗮𝗻𝗮𝗸 𝗮𝗹𝗮𝗺 𝗸𝗼 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗮𝗻𝗼 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗸𝗮𝗺𝗮𝗵𝗮𝗹 𝗮𝗻𝗴 𝗶𝘀𝗮'𝘁 𝗶𝘀𝗮" No sana mali ang iniisip ko. "𝗣𝗮𝗴𝗼𝗱 𝗻𝗮 𝘀𝗶 𝗭𝗶𝗼𝗻 𝗮𝗻𝗮𝗸 𝗴𝘂𝘀𝘁𝗼 𝗻𝗮 𝗻𝗶𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝗽𝗮𝗵𝗶𝗻𝗴𝗮, 𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗲𝘀𝗲𝘀 𝗻𝗮𝗿𝗶𝗻 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗻𝗶𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗶𝗹𝗮𝗯𝗮𝗻𝗮𝗻 𝗱𝗶𝗯𝗮? 𝗣𝗲𝗿𝗼 𝗻𝗮𝗻𝗴𝗵𝗶𝗵𝗶𝗻𝗮 𝗻𝗮 𝘀𝗶𝘆𝗮 𝗮𝗻𝗮𝗸" di na napigilan ni tita na umiyak.
YOU ARE READING
Our Fourth Anniversary
Short Storythis is just a short story. I'm was bored when i wrote this