PAFALL. [A Short Story]

Someone's POV

"Bakit mo naman siya nagustuhan? Eh Ang PANGET PANGET niya? Hello?! Malabo na ba talaga ang Mata mo o sadyang Nabubulag ka na talaga?" Here she goes again. Sandamakmak na Sermon na kulang nalang pumalit bilang nanay ko sa kaka-dakdak. Hindi yata siya makatulog o mapakali kapag hindi niya yata natatanong sakin yang mga tanong na yan.

Natatawa lang ako sa kanya. Lalo na sa mukhang Ewan niyang Mukha kapag humaharap siya sakin at tinatanong ang mga bagay na yan.

She was always like this since I started to like HIM. Nagpapaka-SPY pa siya minsan kapag kausap ko SIYA kahit sa Text o kahit sa Personal. Well, Wala din naman akong No Choice kundi sagutin lahat ng mga tanong niya from time to time. *Sighs* Mahirap talagang magkaron ng Bestfriend na Katulad ni Xedele Sean Marcelo.

"Eh ikaw? Ano bang Masamang Bertud ang sumapi sayo at sinagot mo yung hinayupak na yun?" I hissed. Kumuha ako ng Chewing Gum sa Bag ko at agad itong nginuya. Papasakan ko sana ang bunganga niya ng Gum bago siya magsalita pero i was too late.

"H-Hoy Amethyst Denice Ong! Wag mo nga akong Sermonan! Ako lang dapat mag sermon sayo!" Kahit kelan napaka selfish niya talaga. Tch. Iba na talaga ang Diskriminasyon sa mundo. Tsk-Tsk.

"Are you even my Bestfriend? Sinabi ko pa naman sa Nanay ko ikaw lang ang Bestfriend ko at hindi tayo magiiwanan. Parang di mo naman ata ako kilala?" Naka-Cross Arms pa siya sa harap ko. Para talaga siyang nanay ko.

"I know that you are not after the Looks pero Tama na kasi. Ikaw ba? Gusto mo bang magkaanak na mukhang Undim? Yuck! That's Gross!" Undim? Srsly. Ano yun? Feeling ko its some kind of Mythical Creature na gawa gawa nanaman neto ni Xedele.

I'm that kind of person that doesn't look after the Physical Apperance. Hindi naman ako Perfectionist like other girls na mas mataas pa sa Empire State Building ang Standards. Masaya na ako kapag Mabait, Maalaga, at May Respeto sa Sarili yung magugustuhan ko. Kahit na Kamukha pa niya ang Kanunununuan pa ni Tarzan. Ang mahalaga, May gusto ako sa kanya. Wala akong pake sa sasabihin niya o sa interpretation niya sa akin. PERIOD.

"Aalis na ako. Magli-library pa ako. Bahala ka na diyan! Kunin mo na yung Pagkain ko. Hiya ka pa eh." I hung my Bag on my Shoulder and then started walking away. Nilingon ko si Xedele na nagpapakasaya sa Pagkain ko. Natatawa nalang ako ng palihim habang papalabas sa Canteen. RealTalk: PG 13 ang Bestfriend ko. Siya yung Hingi here, Hingi There and Hingi Everywhere! Pero napaka-Kuripot. Lagi pa nga ako yung nanlilibre sa kanya. Hayst.

Binuklat ko yung Notebook ko para magreview. Sa Next Subject kasi may Quiz kami and guess what! Its History! Geez. Ang sakit sa ulo ng Memorization.

I nearly forgot to introduce my Beautiful self. My Name is Amethyst Denice Ong. No need to inform you about my personal Informations. If you wanted to ask, Get ready for my Two-Lettered Answer.

"Psst!" Napalingon ako sa sumitsit sakin. I knew it. Siya lang pala. Akala ko naman si ANO. Ahihihi! Okay. Di na ako kikiligin.

"Bakit De-Dede ka ba Shokoy?" I shouted. Wala akong pake kahit na pinagtitinginan na kami dito. Bad Mouthed ako. Deal with it.

He smirked at lumapit sakin. Ang Seryoso ng Mukha niya. Parang makakapatay ako ng naglalakad na Nate ngayon.

Palapit pa siya ng palapit sakin. Kalahating Dangkal na lang yata ang pagitan ng Mukha ko sa kanya. Napapikit nalang ako. Hahalikan niya ba ako?

Eherm! Assuming!
Eherm! Feeler!

Mga isang minuto na akong nakapikit. Wala pa bang Humahali-- I mean Nangyayari?! Gago to ah! Dumilat ako pero i saw his face. Lagpas sa Lab-- ay sa Mukha ko. Bubulong lang pala siya.