BİR MAZOŞİŞTİN HİKAYESİ

Bölüm 1

DERİN YILDIZ

Küçükken hiç ilgi görmedim. Hep acı çektim çeşitli işkencelere maruz kaldım. Babam keşin tekiydi her gece içip içip gelirdi. Sürekli annemi tehtit eder ve onu döverdi. Bende karışınca beni de döverdi. Onları hiç sevmeyeceğim kahrolasılar. Ve büyüdükçe acılarımdan zevk almaya başladım. Hemde acı çektirmekten zevk almaya başladım. Hem mazoşişt hem de sadist bi kız oldum. Bana bunları yapanların tek tek hesabını sorucağım yemin ederim. Lanet olası annem ve babam beni kliniğe gönderiyordu ama ben gitmek istemiyordum çünkü orayı sevmiyorum. Hele de o kel psikiyatrisden nefret ediyorum piçin teki. Cumartesi günleri randevum var. Cumartesi oldu sabah zor uyandım uyku tek aşkım. Annem odama geldi hadi kızım yemek hazır dedi. Omuz silktim soğuk bi sesle tamam dedim. Banyoya girip elimi yüzümü yıkayıp kuruladıktan sonra aşağı indim. Lanet olasılar(annem ve babam) çok mutlulardı nedense. Ben hep acı çekerken onlar gülüyor mutlu oluyor anlamıyorum. Umursamaz bi şekilde noldu ne bu mutluluk? dedim. Unuttun mu dedi annem. Neyi? dedim. Bu gün evlilik yıl dönümümüz dedi. Yemeğimi yedikten sonra umursamaz bi şekilde orta parmağımı kaldırıp siyah deri ceketimi ve çantamı alıp kapıyı kırarcasına kapatıp çıktım. Otobüs bekleme durağa gittim. Bi arabam yoktu fakiriz napalım :D Otobüs geldi ve binip kliniğe gittim. Klinige varınca içeri girip Bay çok bilmiş kel kafa( psikolog) yukarı kata çıktım odası en üst kattaydı ve lanet olası koca binada bi asansör bile yoktu her gün yürüyerek çıkıyorum o kadar merdiveni piçler. Odasına varınca kapıyı tıklamadan girdim içeri ve sert bi bakış attı umrumda mı? Tabi ki değil. Odasında 3 kişi daha vardı ve bizi bi odaya götürüp konuşma yapacağını söyledi. Neyse gittik herkesten sorununun ne olduğunu anlatmasını istedi. Bi erkek baya yakışıklı kaslı olduğu heryerden belli oluyor bi an ona odaklandım tavlamak istercesine bakış attı tebessüm edip önüme döndüm. Ve yakışlıklı çocuk sadist olduğunu söyledi voovvv. Sonra Buse en yakın arkadaşımdı ve aynı klinikteydik onun anksiyete bozukluğu yani( Kaygı, Bunaltı, sürekli sıkıntı ve stres altında olma durumudur. Her zaman kötü bişeyler olacağını düşünür, olayları abartır.) o sürekli bişeyleden korkuyordu  nedense hep bunalım içinde ve bunalımdaydı yüzünün güldüğüne ya bir kez ya da iki kez rastlamışımdır kaç yıldır arkadaşım olmasına rağmen ama olsun onu çok seviyordum annem ve babamdan çok seviyorum. Hiç yoktan o bana hiç ihanet etmedi acı çektirmedi zaten yanımda olan tek kişi oydu. Neyse diğer ki erkek anlatmaya başladı koyu mavi gözleri kaslı kolları ve uzun saçları vardı dikkat çekiciydi. O da bir seri katil olduğunu söyledi irkildim. Kel kafa boş boş konuştuktan sonra odadan çıktım umursamazcasına. Yürürken kolumda bi kol hissettim. O ultra yakışıklı beni durdurmuş ve kala kalmıştım. Merhaba dedi. Kafa salladım. Ben Utku dedi. Bende Derin memnun oldum dedim geçiştirircesine. Sorunun ne? dedi şuan fark ettim de herkes odada sorununu anlatırken ben anlatmadım :D Mazoşiştim dedim sende sadistsin sanırım ben acı çekmeyi sende çektirmeye seviyorsun hımm bu hoş dedim. Beni evime bırakabileceğini söyledi olumlu bi şekilde kafamı tamam anlamında salladım. Beni evime bıraktı ve alıcı bi şekilde göz kırptı. Adete ona kapılmıştım tüylerim diken diken oldu.

Arkadaşlar merhaba. İlk kitabım umarım beğenirsiniz :) yeni bölümler kısa süreler içinde gelicek