Okul hayatımda sadece istediğim iki temel kuralım vardı; ilki derslerimde başarılı olmak, ikincisi ise zor durumlarda kaldığımda benim yanımda olup bana destek verecek arkadaş ya da arkadaşlardı istediğim. Ben onlara güvenmiş onlardan başka arkadaşım olmadığını düşünmüştüm. Aslımda o kadar yanlış düşünmüşüm ki.....
Geçmiş yıllarda aslımda onlarda bemi dışlıyor onlarda benimle arladaş olmuyordu. Bu işe bir son verilmesini istedim. Onlarla konuştum; ben sizlere ne yaptımda benimle arkadaş olmuyorsunuz dedim. Onlarda yalandan ( yalandan diyorum çünkü tekrar beni dışlayacak benimle arkadaşlık etmiyeceklerdi. Hatta başka arkadaşlıklar kuracaklardı. ) O günden itibaren onlarla konuştum onlarla güldüm eğlendim, ama hepsi yalan gülücükler zorundan gülmelerdi hepsi. Aslımda hiçbiro beni istemiyor beni tekrar dışlamak için düşünüyorlardı. Düşündüklerini yaptılar ve beni yine dışladılar. Yine yanlız kalmıştım. Ama yanılıyordum. Etrafımda farklı güzellikler farklı arkadaşlarım vardı. Aslında onlarda benim en iyi arkadaşlarımdı ama onların yanlarına gidip konuşamıyor dertleşemiyordum. Ama yavaş yavaş onlarada alışmış onlarla da dertleşiyor onlarla gülüyordum. Gerçekten körmüşüm. Gerçek öz en iyi arkadaş onlarmış. Biraz geç farkına vardım biraz geç oldu onları anlamak ama İYİKİ ONLAR VAR İYİKİ DİĞERLERİ İLE ARKADAŞLIĞA DEVAM ETMEMİŞİM. Aslında anlatmak istediğim şu; gerçek arkadaş hep yanında olupta yüzüne yalandan gülücükler atan değil senin bunların farkına varıpta etrafındaki başka dostlarla başka diyarlı keşfetmektir amacın.
