Kitapçılar durağında otobüsten indim.Tanrım oda indi,ama inmesiyle gözden kaybolması bir oldu.Ben bana verilen kitabı aramaya koyuldum,nereye sorsam yok.Kafayı yiyeceğim!Artık son dükkana girdim...Kitabı bulmama mı yoksa onunla burada karşılaşmama mı şaşırayım bilemedim.İkimizde aynı kitabı sorduk,ve ben yine bir şaşkınlık yaşadım...
Kitapçı istediğimiz kitaptan ellerinde bir tane kaldığını ortaklaşa alıp birlikte çalışabileceğimizi ve fiyatının daha uygun olacağını söyledi.Normalde bu teklife atlamam gerekirken garip bir şekilde bunu reddettim.Zaten oda pek istekli görünmüyordu.Tepkisiz yüzünden anlayabildiğim tek şey hiçbir şey anlayamadığımdı.Kitapçıya teşekkür edip çıktı.Ben kitabı satın alıp halk kütüphanesine doğru yola koyuldum..Yağmuratıştırmaya başladı.Adımlarım sıklaşırken sokakta kimsenin olmadığını farkettim.Hava kararıyor yağmur hızlanıyordu,lanet olası caddeden bir otobüs geçmez mi?Ümidimi kesip yürümeye devam ettim.Like a bird dinliyordum,ama içimde tuhaf bir şeyler izlendiğimi hissetiriyordu.Biraz ürkmüştüm.Korkar adım kütüphaneye girdim,gürültülü bir giriş yapmış olacağım ki kütüphane görevlisi tarafından sertçe uyarıldım.Özür dileyip kütüphanenin tenha bir köşesine yerleştim.Saat 5'e geliyordu,kütüphane 12'de kapandığından zaman problemim yoktu.nefes aldığımda saatin 9 olduğunu gördüm....Tanrım yorgunluktan ölüyordum..
*****
Etrafı süzerken raftaki bir kitap dikkatimi çekti,uzaktan ismini okuyamadığım için yerimden kalkıp kitabın olduğu rafa yöneldim.Kapağı ilgi çekiciydi,kan kırmızısı renkle yazılmışbir ismi vardı..''Şeytan Treni''.Gerilim klitabı olduğu kapağından belli.Kitabı incelemek için elime aldığımda rafta oluşan boşluğun ardında sevimli bir yüz belirdive arkasından gördüğüm yüz bugün beni 3. kez şaşırtan kişiydi....Bu çocuğu bbu kadar sık görmem küçük çaplı kalp krizleri geçirmeme neden oluyor.Sanırım kitabı bulamadığı için kütüphaneye geldi.Uzaklaşan ayak sesleri kalbimin eski ritmine dönmesine yardımcı oldu.Kitabı biraz daha inceleyip yerine bıraktım.Oturduğum masaların olduğu kısma ilerlerken onları yan masamda gördüm.Beni görünce yüzü tedirgin bir hal aldı fakat yanındaki çocuk yine komik bir şekilde sırıttı.Neden güldüğüne anlam veremesemde sempatik bir çocuk gibi görünüyor.Masama oturdum ve konuşmalarına istemeden kulak misafiri oldu. Onun adının Yankı olduğunu ve bana sürekli sırıtanın da Deniz olduğunu öğrendim,tahmin ettiğim gibi konuşmaları ödev üzerineydi.Bu ödevi yapmazlarsa büyük ihtimalle metin hoca sınıfta bırakacaktı.Dayanamadım,kendi ödevimi bitirdiğim için onlara yardım etmeye karar verdim.Usulca ayağa kalkıp yanlarına gittim ödevlerine yardım etmek istediğimi söyledim onlarda bunu kabul ettiler.Yarkın buna pek gönüllü olmasa Deniz bu teklifimi kaçırmadı.Ödev bittiğinde saat 11'e geliyordu.Birlikte toparlanıp kütüphaneden çıktık..Yolda silik bir tanışmadan sonra sohpet ede ede eve yürümeye başladık.Bir anda Yabkı'nın hiç konuşmadığını Deniz'in ise asla susmayacağını farkettim.Neyseki eve gelmiştik.Ama beynimin içi Yankıyla dolup taşıyordu.Neden bu kadar hissiz bi yüzü olurdu ki insanın.Bu düşünceler içinde iyi geceler dileyip eve yöneldim..Kapıya ulaştığımda bir kağıt yapıştırıldığını farkettim
''Kumsal, Gamze ile 3 günlüğüne Çanakkale'ye gidiyoruz.Odana para bıraktım,çok dikkat etmeni istiyorum seni seviyorum....BABAN.''
Ah bu harikaaa ne hoş yine yalnız kaldıkk..Notu çıkarıp çöpe fırlattım eve girdiğimde işte huzur diye derin bir nefes aldım.Ayakkabılarımı çıkarmadan odama çıktım üstüme değiştirip alt kata indim.Mutfağa girmemle çığlık atmam bir oldu.Mutfak kapısında kıpırtısız duran bir karartı,sadece bana doğru dönmüş,hiç kıpırdamadan bekliyordu.Vücudum anında kaskatı kesildi,hareket edemez oldum.Orada ne kadar kaldım bilmiyorum,cama vurulan sert bir yumrukla kendime geldim.Bu Deniz di,şimdi karartının yerinde o duruyordu.Ağır ve titrek adımlarla mutfak kapısına ilerleyip kapıyı açtım:''
'İyi misin yosun? dedi endişeli bir sesle az önceden beri seni izliyorum neredeyse 15 dk'dır kıpırtısız orada duruyorsun bir sorun yok değil mi?'
Ah,evet sorun yok iyiyim sanırım biraz başım döndü diyerek geçiştirdim.
İyi olduğuma emin olduktan sonra eve döndü.İlacımı içmediğimi ve bu karartının da zihnimin bana oynadığı saçma oyunlardan birisi olduğunu farkedip ilacı içtim.Uyumak istiyordum sadece uyumak..Odama çıkıp ışığı söndürdüm sanırım yatağa girmemle uykuya geçmem bir oldu..
