"ඔයා මට මේ තරම් ම ආදරෙයිද දරුවෝ"
"මට සමාවෙන්න මම මේක දකිද්දී ගොඩක් පරක්කුයි."
අඩ අඩ පරණ පොත් රාක්කේට හේත්තු වෙලා හිටපු ජීයෝන් පියතුමා හිටියේ පුදුමාකාර කනස්සල්ලෙන්.
එදා ජිමින් දෙවමේහෙය දවසේ හන් ගගට පැන්නත් කිසිම කෙනෙක් ඒකට හේතුවක් දැනන් හිටියේ නෑ.
අඩුම තරමේ ජන්කුක්වත්.
ජිමින් එදා හන් ගගට පනීන්න ඉස්සෙල්ල දින පොත ජන්කුක්ගෙ පාසල් කලේ බඩු මුට්ටු දමා තිබු පැරණි පෙට්ට ගමකටයි
ජීමින්ගෙ අවසනාව ජීයෝන් පියතුමා දින පොත දකින්නේ වසර එක හමාරකට පසුයි.
ඒකපාරටම පල්ලියෙන් පිටත් උණු ජීයෝන් පියතුමා නතර වෙන්නේ සොල් මානසීක රෝහලේ, රෝහල් කාමරක්‌ ඉදිරිපිටයි.
"ඩොක්ටර් මට එයාව බලන්න ඕනි"
" සමාවෙන්න ෆාදර් එයා කවුරුත් බලන්න කැමති නෑ. ෆාදර් දැන් ඇතුලට ගියොත් කලබල කරයි"
"මට ඒ දරුවාව අද කොහොම හරි බලන්න ඕනි..ඒ වගේම අද මම එයාව එක්කගෙන යනවා"
"එහෙම කරන්න දෙන්න බැ ෆාදර් එයා මානසික ලෙඩෙක්"
"එයා සුව වෙන්නේත් නැත්තම්. මට ඒයාගෙ වගකිම ගන්න පුළුවන් නම් බැරි කමක් නෑ නෙද ඩොක්ටර්"
"හරි ෆාදර් ඔයා එයාව බලන්න"
ජීයෝන් පියතුමා රෝහල් කාමරේට යනකොට ඇහුනේ ඇදක ගුලි වෙලා කෙනෙක් අඩන සද්දේ
"ජිමින් පවුකාරයෙක්"
"ජිමින්ට සමාවක්‌ නෑ"
"සමලිංගිකයෙක් ජිමින්"
එදා ජිමින් හන් ගගට පැන්නත් ඔහුගේ ජිවිතේ බේරුනා. එත් ඔහුගේ මනස අහිමි උනා.
අවුරුදු එක හමාරක්ම ජිමින් කරේ මානසික රෝහලේ ඇදක් උඩ තමන්ට දොස් පවරා ගන්න එක විතරයි.ඔහුට වෙන කිසිම දෙයක මතකයක් සිහියක් තිබුනෙ නෑ, ජිමින් කිසිම කෙනෙක් කාමරේට එනවට කැමති උනේත් නැහැ.
"ජිමින් දරුවෝ.."
"යන්.. යන්න. ඔයාට පවු පිරියි මගෙන්"
YOU ARE READING
LOVE ___🍃 || Jikook || 🌼🍃(completed)
Short Storyමට එයාගේ ආදරෙ හිමි වෙන එකක් නැ ෆාදර් ජියොන් හෙට ඉදලා එයා... මට සමාවෙන්න මම මේ ආදරෙ මරලා දන්නම්... Jikook ______🌎
