THE ONE <3

Forgetting.. Moving On..

Move on.

Karamihan sinasabi nila, sobrang daling sabihin. Pero mahirap gawin.

Yeah. Its true. Oo nga naman. Kahit dalawampung beses mo pa sabihin. Pero kahit isang beses hindi mo nagawa.

Sino ba namang tanga?! Ang kakalimutan yung taong halos naging buhay mo na?! Medyo O.A pero yun yung totoo. (wag ng i-deny nafeel mo din yan)

Yung iba naman. "KAILANGAN KO NA SYANG KALIMUTAN" feeling. Kasi sinaktan daw sya ng sobra.

Pwes! Nagkakamali ka. The more na pinipilit mo pala ang sarili mo na kalimutan ang isang tao. Nandun yung possibility na HINDI MO TALAGA SYA MAKALIMUTAN. WHY?

Kasi palagi mong iisipin yung mga bagay na dapat kalimutan saknya. Kung anong paraan para kalimutan sya. So? You will just end up. Thinking why it suddenly gone... Mas magkakaoras ka pa para isipin sya. Fail.

Pero di mo maiisip tong mga bagay na to.. Nung mga oras na nasasaktan ka..

Ang alam mo lang. Eh yung nararamdaman mo.

Na nasaktan ka.

Na galit ka.

Na iniwan ka.

Na niloko ka.

Lalong lalo na yung feeling na "PINAASA KA LANG"

Like the others.

Nung mga days na nagmomove on ako. Ewan ko kung move on nga un.

Umiiyak parin ako gabi gabi. Hinahayaan ko lang sarili ko. Kaya hayaan mo lang din sarili mong umiyak.. Kapag pinigilan mo yan mas masakit mas mahirap makalimot, mabigat.. Iiyak mo lang.. Hanggang sa mapagod ka.. Darating at darating sa point na.. Masasabi mo na "ITS ENOUGH." Tama na ang pag-iyak.

TINAPON KO LAHAT NG BAGAY NA BINIGAY NYA. NA GINAWA KO PARA SAKANYA. LAHAT NG PICTURES SA CELLPHONE. SCRAPBOOK. LAHAT. Kasama ng pagmamahal ko. Yes ginawa ko yun. Kahit na labag sa kalooban ko. May panghihinayang feeling pa din eh. Pero isipin mo na lang. Siya nga hindi naging duwag na pakawalan ka. Gawin mo din yun. Ngayon. Wag kang duwag na pakawalan yung mga bagay na makakapagpa-alala sakanya. Kasabay nun na makakalimutan mo sya.

Lahat ng taong naging kaibigan namin when were still together.. Nilayuan ko.. This is the wrong decision i made.. Idinamay ko yung mga taong malapit sa akin. Idinamay ko sila sa pagiging loser ko. Sa pagiging bitter ko. Kaya dont ever do this. You will regret the day you stop communicating them. Sila na nga lang ang meron ako after i lost my everything. Binalewala ko pa. Feeling ko katulad lang din ako ng taong nangiwan sakin. You can't blame person who is in pain. Gagawin nya ang lahat wag lang masaktan ulit.

Inisip ko kasi noon. Magiging updated padin ako sa buhay nya. Kahit na ayoko marinig yung pangalan nya mababanggit nila. May mga times na kahit accident lang magkikita parin kami kasi friends ko padin yung friends nya. At ayoko nun. Ayoko sya makita at makausap.
Kaya nilayuan ko sila. It takes a half year..

At yung phone number nya nga pala.. Inirase ko.. Pero memorized ko.. How stupid ano po? -_-
Not even once na tinawagan. At itinext ko sya. Kapag gusto mo. Magagawa mo..

Then year past..

Nagulat na lang ako.. Na bumalik na pala sa dati yung buhay ko..

Na okay na ako..

Na kaya ko pala ng wala sya..

Hindi totoo yung, hindi ko kayang mag-move on! Swear.

Kaya mo. Ayaw mo lang gawin. Kasi choice mo pa din mahalin sya.

Falling inlove is by chance, Staying inlove is by choice!!!

Hayaan mo lang yung sarili mo na makalimot wag mo ipressure na parang pressure cooker..

Chill.. Cool ka lang. Every pain takes a little time to heal.

Time heals all wounds. :D
(naalala ko nung minsan may mag-advice sakin si Gerald Haha)

Hindi mo mamamalayan..

YOU ALREADY MOVED ON.. :)