The Change | Ashton Irwin AU

Hoofdstuk 1

"Alexis!" schreeuwt mijn moeder vanuit de keuken.

"Ik ben zo terug," zeg ik tegen Paige, mijn beste vriendin.

"Mhmm," mompelt ze terwijl ze verder kijkt naar The Fault In Our Stars.

Ik stap van mijn bed af en wil net naar de deur lopen wanneer ik uitglij over een van de vele kledingstukken die op mijn vloer liggen.

"Shht!" sist Paige naar mij en draait zich weer om naar de film.

Zo stil mogelijk probeer ik naar mijn kamer uit te lopen. Geloof me, Paige wil je niet boos krijgen. Wanneer ik mijn kamerdeur dicht heb gedaan loop ik snel naar beneden de keuken in.

"Wat is er mam?" vraag ik.

"De koffie is op en om nou helemaal naar de winkel te lopen vind ik onzin. Zou je voor mij, en misschien ook voor Paige en jou, even langs de Starbucks willen lopen om wat koffie te halen?"

"Waarom ga je niet gewoon zelf?" vraag ik met rollende ogen, "Paige en ik zijn net bezig met het kijken van een film."

"Ik heb nog een heleboel te doen voor mijn werk wat ik vandaag af moet hebben, en ik kan dan niet nog even snel naar de Starbucks. Doe mij gewoon even een plezier. Hier heb je twintig euro, dan haal je ook nog wat voor jullie twee." zegt mijn moeder terwijl ze mij een briefje van twintig euro in de handen drukt. Met een diepe zucht draai ik mij om naar de voordeur.

"Paige ik ben zo terug, moet nog wat halen voor mam!" schreeuw ik naar boven.

Ik krijg geen reactie terug en doe de voordeur open om naar buiten te lopen.

Eenmaal aangekomen bij de Starbucks wil ik net de deur opendoen wanneer hij openzwaait. Een jongen die er iets ouder dan mij uitziet rent langs mij. Hij stopt even, draait zich om en rent mijn kant op. Vlak voor mij staat hij stil. Heel langzaam brengt hij zijn hand naar die van mij. Voordat ik doorheb wat er gebeurt pakt hij mijn hand vast en kijkt hij snel om zich heen. Zuchtend laat hij mijn hand los en rent hij weer weg. Verbaasd draai ik mij langzaam richting de Starbucks en loop naar binnen.

Wanneer ik naar binnen loop komt de geur van koffie me tegemoet. Alle tafels zijn bezet door oudere mensen, tieners of mensen die alleen zijn. Ik ga achter in de rij staan en kom langzaam dichterbij. Eenmaal vooraan vraagt de barista aan mij wat ik graag zou willen bestellen.

"Een hazelnoot Frappuccino, een witte chocolade Mocha en een cappuccino alstublieft, allemaal grande," zei ik terwijl hij alles noteerde.

"Dat wordt dan €12,35, welke naam moet ik op de bekertjes zetten?" vroeg hij toen hij klaar was.

"De naam is Alexis," zei ik terwijl ik hem het geld gaf en stapte opzij om te wachten.

Terwijl ik wachtte keek ik een beetje rond. Er was een groepje tieners luid aan het praten. het leek wel of ze iets aan het vieren waren. Na een poosje gaven een jongen en een meisje elkaar een zoen en begon het groepje nog luider te praten. Het was vrij duidelijk dat ze net 'the change' hebben meegemaakt.

"Drie keer grande voor Alexis!" werd er geroepen waardoor ik mij wegdraaide en naar mijn bestelling liep.

Ik nam mijn bekers aan en draaide mij om om weg te lopen toen er iemand tegen mij aan liep waardoor de hete koffie over mij heen kwam.

"Het spijt mij heel erg, kan ik je helpen?" vroeg degene die tegen mij aan liep.

"Een doekje zou ik wel kunnen gebruiken," reageerde ik snel.

"Juist... Ehm..." zei hij en liep weg om een doekje te halen. Al vrij snel was hij weer terug, zonder doekje.

"Het is makkelijk als we dit in de wc's oplossen," zei hij blozend.

"Geen probleem..."

"Irwin, Ashton Irwin," antwoorde hij op een James Bond manier. Giechelend liep ik met hem mee naar de wc's.

Hij pakte wat wc papier en gaf dat aan mij.

"Dankje, je wilt misschien even buiten wachten aangezien dit de dames wc's zijn," stelde ik voor.

"Auw..." zei hij beledigd waardoor ik weer moest giechelen.

Er was even een ongemakkelijke stilte terwijl ik de koffie zo goed mogelijk probeerde weg te halen.

"Dus, gooi je altijd koffie over mensen heen?" vroeg ik plagerig.

"Alleen bij mooie dames," zei hij met wiebelende wenkbrauwen.

"Smooth," zei ik blozend.

"Hoeveel koste je koffie trouwens?" vroeg hij terwijl hij zijn portemonnee pakte.

"Je hoeft het niet te betalen, het was niet jouw schuld."

"Is vijftien euro genoeg?" vroeg hij, mijn antwoord negerend.

"Ashton, dat is veel te veel,"

"Prima, 14 euro en dan vertel je ook je naam," drong hij aan.

"Ashton..."

"Geen gezeur, mijn naam weet je al, dan is het wel zo eerlijk dat ik die van jouw ook weet," zei hij met opgetrokken wenkbrauwen.

"Daar hoef je mij geen geld voor te geven,"

"Ik gooide koffie over je heen, dus ja, dat moet wel,"

Met rollende ogen gaf ik toch antwoord, "Alexis, mijn naam is Alexis."

"Geen achternaam? Kom op voor veertien euro vind ik wel dat dat erbij hoort."

"Rose, Alexis Rose," deed ik hem na.

"Gaat die jongeman nog weg of hoe zit dat?" riep een oude vrouw uit een van de hokjes.

Met een rood hoofd drukte Ashton mij iets in de handen en liep de wc's uit.

Verbaasd keek ik naar wat er in mijn handen zat. Veertien euro en een briefje.

Sorry van je shirt.

X Ashton

06 34879256

Het briefje stopte ik in mijn tas en met het geld ging ik snel weer in de rij staan.

~Eenmaal thuis~

Ik deed de deur open en werd meteen begroet door een boze Paige. Foute boel.

"Waarom kon je mij niet even waarschuwen voordat ik de film ging kijken. Hij is echt super zielig!" schreeuwde ze bijna.

"Ehm... Nou... Ik... Eh... Koffie?" probeerde ik en hield haar beker naar voren.

"Hazelnoot Frappuccino?" vroeg ze voorzichtig.

"Duh."

"Dankje," zei ze vrolijk en huppelde weer naar mijn kamer. Ik liep meteen door naar de werkkamer van mijn moeder om haar cappuccino te geven. Daarna liep ik snel naar mijn kamer om een ander shirt aan te trekken.

Paige had alweer een andere film aangezet en dronk van haar Frappuccino.

"Waarom zit je shirt trouwens onder de koffie? Liet je het alweer vallen?" vroeg ze.

"Nee deze keer niet. Iemand liep tegen mij aan."

"Hoe zag hij eruit? Was hij knap? Was hij lang? Had hij mooie ogen? Zat zijn haar leuk? Wacht, was het wel een jongen?" vroeg ze snel achterelkaar.

"Ja het was een jongen," gaf ik blozend toe.

"Heb je zijn nummer?"

"Eigenlijk wel ja," realiseerde ik mij.

"Nou stuur hem een berichtje!" schreeuwde ze hyper.

"Wat dan?" vroeg ik.

"Iets liefs, wat net gebeurt is misschien?" stelde ze voor.

"Goed idee,"

Naar: Irwin, Ashton Irwin

Nog bedankt voor de nieuwe koffie

X Alexis