Engage With the Unknown Guy (FIANCÉ SERIES 01)

PROLOGUE

PROLOGUE

☞︎︎︎ꕥ☜︎︎︎

NATATAWA akong makipaglaro sa aking barbie doll. Ako lang kasi ang naglalaro dito. Laging wala ang mga magulang ko. Dahil na rin siguro sa trabaho nila kaya minsan wala silang time makipag-bonding sa akin. Noong 3 years old ako, lagi akong umiiyak sa kasambahay namin para lang sabihin na 'tawagan mo sina Mum at Dad para makipaglaro sa akin, please!' .

Pero ngayong 8 eight years old na ako. Naisip at naitatak ko nasa sarili ko na hinding-hindi magkakaroon ng oras ang mga magulang ko sa akin.

Ngayon, natuto na akong mapag-isa at hindi laging naka depende sa mga magulang.

In fact, I'd rather be alone and entertain myself with my books and study all my lesson... Sometimes I just advance reading the lessons so that I can prepare myself immediately in case our Prof. asks a question, and when I get tired of reading, I just entertain myself by playing with my favorite toy doll.

Even at our school no one wants to be friends with me, I don't know why. Everyone is avoiding me ... umiiwas sila sa akin na parang bang may nakakahawa akong sakit.

I wonder kung pinaglalaruan lang ako ng tadhana na wala akong kaibigan. Pero habang tumatanda ako, mas natuto akong mag-focus sa pag-aaral. Dahil baka kapag mataas ang Mark ang nakuha ko ay maipagmamalaki na ako ng aking mga magulang -–baka sakaling may time na sila sa akin.

Natigil ako sa malalim kong pag-iisip nang makarinig ako ng katok mula sa labas ng pintuan ko.

"Young lady, your breakfast is ready!" One of our maid shouted.

"Okay po! I'm coming out!" I shoutedly answered making it sure na maririnig nya din ako mula sa loob ng aking kwarto.

Lumabas na ako sa malaking kwarto slash* lungga ko. Agad ko ng isinara ang may kalakihan kung pinto. Pero I still managed to open it even I'm small, dahil na rin siguro bata pa ako o sadyang maliit lang talaga ang height ko kaya pahirapan kung minsan ang pag abot ng door knob ng aking pintuan. But what I said earlier, I still managed to open it.

Isang mahaba at Malayo-layong paglalakbay na naman ang aking gagawin ng makalabas ako ng aking kwarto.
Mean, isang mahabang Stairs na naman ang lalakarin ko bago makarating ng tuluyan sa Dinning Area.

Halata naman siguro na malaki yung bahay ng mga magulang ko dahil sa maraming chichiburiʼche na kailangang lakbayin bago makarating sa paparoonan mo.

Pero wala naman akong paki kung gaano sila ka yaman— ang mahalaga para sa akin... Na magkaroon sila ng time sa akin kahit kunti sa kunting oras lang.

Btw, masyado atang na pahaba ang aking pagsasalita at hindi na ako nakapag papakilala sa inyo. I'm Jazlyn Heather Brackett Only child of the Brackett family. Grow up with a Rich life—Who would rather hide her true status and just pretend to be poor, a outlet for intellect, no friends, hated by everyone in school and an ugly... NERD.

Nang makarating ako ng aming kitchen ay agad kung nakita sina mum and dad. Every month ay nakakasama ko sila ng isang araw pero kahit andito naman sila parang ganun parin ang pangyayari. I fell like I doesn't even exist in this mansion.

Papalapit ako sa kanila ng madinig ko yung pinaguusapan nila na naging sanhi ng pagkatigil ko.

“Hon kailan ba natin sasabihin kay Heather ang tungkol sa pakikipagsundo dun sa ka business partner mo?.” Mum asked Dad with a big smile on her lip's.

“Sa takdang panahon, pag handa na syang malaman yun. Don't be so excited hon.” Dad said to mum.

Mukhang masaya pa silang ipamimigay nila ako maybe they really don't love me. Ano ba namang karapatan ko, wala naman akong magagawa dahil anak lang nila ako.

I see how sweet they are in each other. Siguro kung may bagay mag akong maipagmamalaki sa kanilang dalawa yun yung pagmamahalan nina Mum and Dad sa isa't isa.

Pero sana ganun din nila ako kamahal gaya ng pagmamahal nila sa isa't isa. My childhood life is not happy like a normal children playing in playground and like my classmate who really look happy with their play mates.

Nang maproseso ko na sa utak ko yung mga sinabi nila even though I don't really know what they really say pero alam kung ipapamigay nila ako sa ka Business partner ni Dad.

Agad na akong pumarito sa hapag kainan kung saan nandoon sila. Kaagad namang naagaw ng pansin ang aking presensya. Nakayukong pumunta ako sa kanilang pwesto upang sila ng halik sa kanikanilang pisnge. Kahit iparamdam nila sa akin na wala akong kwenta o hindi nila ipadama sa aking nagi-exist ako sa buhay nila ay mahal ko pa din sila.

Tanging ngiti ang sinukli nila sa akin at ipinagpatuloy kumain. Nanahimik nalang ako at sinimulan na ding kumain. Nakakarinding katahimikan ang namuo sa aming paligid but I just continued eating and ignored it

☞︎︎︎ꕥ☜

Author's Note: thank you for reading. I just want you'll to know that every Sunday, one chapter lang po yung maa-update ko dahil sa busy din po ako sa mga classes ko. Once again thanks for reading my new story. Don't forget to visit my first story in my other account, just visit my bio. Nandun po yung like ng story ko. Godbless you all and keep safe💖

[ᵘⁿᵉᵈⁱᵗᵉᵈ!]

©KMworks _ 2021 Wattpad
All rights reserved!

©TOXICPHILIPPINES_CAT