this is my territory, get out / Eruri

1 :: old wives' tale

'' Old wiwes' tale : eski hikâye, kurtmasalı, batıl inanç.' '
birkaç yüzyıl yaşında olan şeytan, ay ışığının bile zar zor girmeyi başardığı ormanlık alanın ortasında, ateş böceklerinin içerisine doğru indiği derin çukura doğru ilerledi . taşlara basarak bir ruh kadar sessiz, ufak çıtırtılar ile çukura doğru inmeye başladı. kalbi burada hissettiği yoğun ruh varlığı ile çarptı. gözleri rengini kayıp ederek yerini büyük bir karaltıya bırakmıştı bile.

aşağı indikçe bu pislik çukurunun tam tepesine varmış ay, şeytan'ın görüşünü kolaylaştırdı sanki ihtiyacı varmışcasına. ruha susamışlık ile dudaklarını yaladı şeytan, biraz daha derine ilerledi ve yerdeki cesetlerle karşılaştı. etrafta uçuşan ve ahirete kaçmaya çalışan onca ruhun silüetleri kendilerini göstermişti davetsiz misafire. onları burada tutan bir avcı olmalı diye geçirdi içinden şeytan, kedisinden farklı bir avcı.  başını yukarıya doğru kaldırdı ve ay'ın onunla konuşmaya çalıştığına şahit oldu. ay, bir şeytanın en yakın dostudur. en azından birkaç yüzyıl yaşlanmış şeytan, dinç bedeni içerisine sığmayan doyumsuz ruhunca böyle düşünüyordu. 

aydan gözlerini çekerek ahirete kavuşmaya çalışan ruhlar arasında yürüdü ve çukurun tam ortasına kadar gitti. dikildi orada. kapana bilerek girmiş bir kurt gibi durarak donuk siyah bakışlarını etrafında gezdirdi. nefes aldığında bile içerisine dolan güzel tat nefsini zorluyor, ziyafete erişmesi için deli etmeye başlıyordu. asırlardır ruh ile beslenmemiş tutsak bir şeytan dışarı çıktığında her yeri yakıp yıkmamak için ne kadar direnebilirdi? katliam çıkartmamak için ne kadar kendisine karşı gelebilirdi? mümkün bir şey miydi sanki bu?

şeytan, işitti. fani dışı, fiziksel bir ağırlığa sahip olmayan hırıltıları beyninin içerisinde işitti. daha fazla delile ihtiyacı yoktu artık, buradaki tek şeytan olmadığını anlaması saniyelerini almıştı. kapanın tam ortasında duruyorken şeytanın beslenme alanının tam ortasında beklediğini fark etti. bu perde içerisindeki en güçlü şeytanlardan biri olarak korkmadı, tedirgin dahi olmadı.

kaşlarını çatarak başını kaldırdı ve yoğun aurayı hissettiği yere doğru çevirdi başını direkt olarak. baktığı yerde karşılaştığı çukurun şeytanı ile ay ona tekrardan seslendi.  bakmadı bu sefer çukurun ortasındaki şeytan, çukurun biraz daha üst kısımlarında kayaların üzerinde durup kendisine bakan bölgenin sahibine bakmak ile meşguldü. Kendisininki gibi simsiyah kesilmiş gözlerinin ortasındaki kırmızı Göz bebeği o denli parlıyordu karşısındaki ender şeytan türüyle nutku tutuldu kapana kendi ayakları ile gidenin. 

emindi ki o şeytan bu boktan çukura gelene kadar burası işlevsiz bir yerdi, lakin kendisinin gelmesi ile şeytanlar için ziyafet yerine dönmüştü. lakin ev sahibi bencil bir şeytandı.

karşısında resmen bir Ackerman görüyordu, soylarının tükendiğine emindi oysa. birkaç yüzyıllık hayatında asırlarca yaşasa da bir ackermana denk geleceğini düşünmemişti. kayaların tepesinde kanlı yüzü, gördüğü davetsiz misafirin oluşturduğu tehlike alarmı yüzünden yüzünde oluşan zombileri andıran korkunç ifade ile sesli nefes alış verişler gerçekleştiriyordu Ackerman. 

aralarında ne kadar mesafe vardı? 20 metre ? 30 metre mi yoksa?

karanlık gözleri içerisinde delicesine bir kontrol yeteneğine sahip kırmızı göz bebekleri, etrafına yaydığı fanileri saniyeler içerisinde boğabilecek zehirli dumanı, Erwin gibi asırlarca hayatını sürdüren ve faniler için gerçek olan batıl inançlara dönüşen bir şeytan için bile darlayıcı, kendisini fark ettiren aurası ile bu kesinlikle bir Ackermandı. 

Ackermanlar dışında kimse beslenme alanı oluşturamazdı, soyları tükendiği için haritalara asırlardır hiçbir yeni beslenme alanı eklenmemişti ama burada durum farklıydı. keşfedilmemiş, daha önce hiçbir ruh emicinin içerisine girmediği, belkide sadece dışına çıkamadığı, bu yerde öylece dikilirken neyle karşı karşıya olduğunu düşündü. burnuna gelen iblis, şeytan ve melek karışımı ruh kokularına dikkat kesildi sanki tepesinde bir Ackerman dikilmiyormuş gibi.