Pod wpływem emocji wzięłam sznur i stanęłam na krześle, byłam o krok do zrobienia tego, wydawało się to wtedy takie łatwe. Po chwili się uspokoiłam i miałam już zejść kiedy usłyszałam pukanie do drzwi przestraszona potknęłam się, a sznur na mej szyi dusił mnie, nie mogłam nawet się ruszyć. Straciłam przytomność kiedy ujrzałam własną matkę, patrzyła na mnie przerażona i krzyczała. Nie słyszałam wiele, nie wiem co się działo, kilka dni potem otworzyłam oczy, byłam w szpitalu. Zrozumiałam że kiedy podejmie się decyzje, czasami życie nie chce byśmy ją cofnęli. Nigdy nie można działać pod wpływem emocji, może się źle to skończyć. Jakiś miesiąc po tym zdarzeniu wróciłam do domu, chodziłam do psychologa biorąc leki. Psycholodzy to jakiś żart, udają przy mojej mamie że pracują ciężko by mi pomóc, a potem olewali. Na szczęście miałam leki, po kilku latach było coraz lepiej i wychodziłam na prostą.
