Chapter 2

33 1 1
                                    

Lucy's PoV

"Urrggg...... Nakakahiya!!!" sigaw ko sa kwarto ko. "Why so stupid lucy... kainis.. ano bang ginagawa nung loner na yun sa apartment na to,...."

Classmate ko pa naman siya. and worst katabi ko pa, It is not my fault naman kasi di ko naman alam na dito siya nakatira but still nakakahiya parin. How am I suppose to face him tomorrow.

"Mag sosorry nalang ako sa kanya" I decided

"Pero he called you annoying, papalampasin mo nalang ba yun. na uh.. dapat siya ang mag sorry sayo kasi he scared you..." the mini me on my left said

"No.. you should say sorry sa kanya kasi you might have hurt his feeling. Its not like he intended to scare you naman eh" The mini me on my right said

" She should not"

" Yes she should"

" She should not"

" Yes she should"

" Stop already... I will say sorry that's final " I said to myself

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

After kong mag ayos nang sarili ay dumiretso na ako ng pagpasok sa school, medyo maaga akong pumasok para makapag handa na rin ako sa pagsorry dun sa loner na un, di ko alam kung bakit ako kinakabahan, malay mo naman kasi leader ng gang yun pakidnap pa ako, di naman impossible yun, sa itsura nya parang pedeng totoo yun, well I shouldn't judge him easily

Ayun sya.. nakatungo sa lamesa mukhang natutulog ata, medyo nagulat ako kasi I didn't expect na maaga rin sya pumapasok, akala ko siya yung tipo ng estudyante na palaging late

You just said that you shouldn't judge him easily, Ok I won't...

Nag lakad ako patungo sa upuan ko, umupo ako at tumayo ulit, siguro mukha na akong tanga hehe, pero nakakaba talaga, wag nalang kaya ako mag sorry? no lucy di pwede nakapag desisyon na ako eh.

OK... this is the what I have been practicing for all night, You can do it Lucy you have already figure out for every possible scenario, I have already imagined what that loner might say to me so you can do it lucy...

"uhm..Hi..." I said, habang nakatayo ako sa harap nya at sya'y nakatungo prin, di sya kumibo, tila di ako narinig, I just stood their, I didn't even realize that I was staring at him.

"..Hi.." I said a little louder dahil napansin kong nakaearphone pala siya, I saw his head tilt, a sign siguro na narinig nya ako, dahan dahan nyang inangat yung ulo nya tila tinatamad, he looked at me with confuse in his eyes for a moment, pero nung narealize nya siguro na ako yung nag bintang na stalker sa kanya kagabi, the look in his eyes change and turned to what-the-hell-do-you-want look, naghintay ako na baka may sasabihin siya pero tinitigan nya lang ako, di man lang ba sya mag tatanong ng bakit? tinitigan ko lng din sya, we stared at each other for about 15 second, making it awkward and more difficult to talk to him, he sigh at tinanggal niya ang earphone sa isang tenga, a cue para mag salita na ako...

"Uhm... I just want to say sorry, dahil dun sa pagbibintang ko kagabi" I said, after that tumango lang siya at sinalpak ulit ung earphone sa tenga niya at yumuko ulit, So I guess that means we're ok na diba?

"Good morning class" narining ko nalang na bati ni ma'am kaya umupo na rin ako sa upuan ko.

~~~~~~

Philosophy namin ngayun, katumbas to ng values edu. sa normal na school, pero kung iniisip mong madali lang tong subject na to, you're mistaken.

Wake Me UpTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon