OBLITERATED PAST

Chapter 4: Lunch

"I'm not paying you to just stare at your laptop." I suddenly fell from my chair when I heard that smoky voice that sounded so familiar.

I immediatly looked everywhere to see where the voice was coming from. I was left in shock when I saw Sir.Pau leaning onto the wall with his arms crossed. Nalintik na!

"I don't wanna waste money to people who can't do their job right. Estupido" Strikto niyang sabi, at nang iinsultong tumingin sakin. Ayan na naman yung tingin niyang nakakaloka!

Doon namilog ang mata ko sa huling salitang sinabi niya 'stupid' kahit kailan hindi ko nasubukang masabihan ng ganun. I've always been respected.

"Sorry Sir, but I don't think it's right to call someone 'stupid' just because they weren't able to do their job in a few minutes." Kala mo kung sino makapagsalita ng ganyan.

Tumayo siya ng maayos at tinignan ako ng napaka lalim na tingin at tsaka nag salita.

"Well I guess..." huminto siya sa sinasabi, at tinignan ako mula ulo hanggang paa at muling sinalubong ang tingin ko. "It becomes right when it comes to you" Pabulong niyang sabi, at nilapit ang mukha niya sakin. Ngumisi pa! Sarap talaga hampasin!

Natigilan ako sa sinabi niya at parang istatwa na hindi makagalaw sa kinatatayuan. Tinignan ko lang siyang talikuran ako at lumabas.

Nang mabalik sa katinuan ay agad-agad kong kinuha ang water bottle ko at lumabas upang lagyan yun ng tubig. Parang nauhaw ako sa init na nanguati sa loob!

Nang makarating sa water dispenser nilagyan ko ang water bottle ko at agad na ininom ang tubig, at nang ibaba ko ang iniinom ay habol ko ang hininga ko at napahawak sa dibdib ko.

Ano ba naman yan!

Hindi ko alam kung bakit kumalabog sa kaba ang dibdib ko sa mga linyang yun na sinabi ni Sir.Pau

'It becomes right when it comes to you' shit!

"Why are your words affecting me so much, boss?" pabulong kong sabi, na ako lang ang makakarinig. Ano ba talaga ang nangyayari sakin?

Ngunit hindi ko inaasahan nang may nagsalita mula sa likuran ko.

"Affecting what? Are you okay, Miss?" Dinig kong sabi ng lalaking nasa likod ko.

Dahan dahan akong lumingon at nagulat nang makita ko si Sir. Tristan!

Ow please don't tell me he heard me?

Si Sir. Tristan yung nag interview sa' kin kahapon. Nakita kong lumiwanag ang mukha niya nang makita ako.

"Miss Labonair? Yeah, it's really you!" Nakangiti niyang sabi, at tinignan ang kabuuan ko. Oo ako to! At ang pangit ng timing mo!

Bakit ba silang lahat tinitignan ako ng ganyan? I mean, that's awkward, well...not unless kung ako ang gumawa.

"What are you doing here?" Sabi niya, na tumingin pa sa paligid. Baka magbebenta ng candy diba?

"Uhmm..I actually just got hired." Tipid na ngiting sabi ko. I seriously can't take this. Nakakahiya!

"Ow really? That fast? I shouldn't be surprised. Ikaw ang pinaka qualified for the position." Nakangiting sabi niya, mas lalong gumwapo.