*အချိန်တစ်ခု ကြာခဲ့ပီ ...မင်းကိုအခုထိချစ်နေတုန်း
လွမ်းနေတုန်းပဲ... မေ့မရခဲ့ဝူး မင်းရဲ့ အဝေးကို ငါေြပးထွက် မိတယ် ...ငါလေမ င်းကို မုန်းချင်တာ မုန်းလို့လည်းမရဝူး..... ငါဘာလုပ်သင့်လည်း မင်းရဲ့ အဝေးကို ေြပးထွက်ပီးမှ မင်း အေြကာင်းပြန်စဉ်းစားမိတယ်..... ဒါပေမယ့် မင်းရှေ့ ငါဘယ်တော့မှာပေါလာတော့မှာ မဟုဝူး မောင် .....ငါမင်းကို အရမ်းချစ်ခဲ့တယ် ....ဖိခဲ့သမျှအရာတိုင်းလည်း ခွင့်လွတ်ခဲ့တယ် အရာရာကို မမြင်သလိုလုပ်ခဲ့ပေးရတယ်မင်းအတွက်နဲ့.... ငါနာကျင်ခဲ့ရပီးပီး ထပ်ခါထပ်ခါ .... မင်းေြပာတော့ဦးငယ်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ချစ်တာပါဆိုပီး မင်းငါ့အပေါ် ရက်စက်ခဲ့တယ် ...ထားပါတော့ ငါ့အချစ်နဲ့ မင်းက မထိုက်တန်ဝူး ... မင်းကို ချစ်ခဲ့မိတာ ငါဘဝရဲ့ အမှားပဲ*
“ ဟင်း ငါလည်း ပုန်းကွယ်မနေတော့ဝူး ငါမွေးရပ်မြေကို ပြန်သင့်ပီ နာကျင်ခဲ့တယ့်အချိန်ကလုံလောက်ပါပီ မေ့မရတာတော့ မှန်တယ် မချစ်တော့ဝူး ယုံကြည်ဖို့က ခက်ခဲသွားပီ "
အာ့လိုနဲ့ရိပေါ်ဟာ သူရဲ့ မွေးရပ်ေြမဖိတယ့် တရုတ်နိုင်ငံကို ပြန်လည် အ ေြခချလာခဲ့တယ်
“ အခုလို မွေးရပ်ေြမ ရဲ ့ေမြသင်းရနဲ့လေးကို မရှူရှိုက်ရတာ သုံးနှစ်ရှိပီ မွေးရပ်ေြမကြီးရေ ငါပြန်လာပီ"
လေဆိပ်ကနေထွက်လာပီ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကိုဆက်ကာ
“ချန်းဟန် ငါ့ကို လာကြို"
”ဘယ်သူလည်း ဘာလာ ကြိုရမှာလည်း ဟမ်ဝမ်လေးလား "
“ အင်းဟုတယ် လာကြိုမှာလား မကြိုရင် ကားဌား ပြန်လာမယ်"
“ အခုလာကြိုမယ် အာ့မှာခဏပဲစောင့် အခုထွက်လာပီ"
ချန်အနိးတး်ယောက် လွန်ခဲ့တယ့် သုံးနှစ်က အဆက်အသွယ်ဖြတ်သွားတယ် သူငယ်ချင်းက ဖုန်းဆက်ပီး လာကြိုခိုင်း တော့ရှိသမျှ အလုပ်တွေ ပစ်ပီး သူ့ကို သွား ြကိုဖို့ ပြင်ရတယ် ချန်အန်း ရုံးက နေ လေဆိပ်ကို ထွက်လာတာ နာရီဝက်ပဲ ကြာတာ အမြန်ရောက်ချင်နေပီ ဟိုလဒရှိ ဘာ့ေြကာင့်ပျောက်သွားလည်း ရယ် ရှောင်ကျန့်ကို ဘာေြကာင့်ထားခဲ့တာလည်းရယ်မေးဖို့ ရင်တွေ ခုန်လျက်ပေါ့
