შუა დღემდე იუნგის სახლში ვიყავით. იუნგიმ დანაშაულის გამოსყიდის მიზნით სადილი მოამზადა. არ ველოდი ისეთი გემრიელი იყო. მოგიყევით ალბათ ჯიმინმა და იუნგიმ მათთან ცხოვრება შემოგვთავაზა მე და თეჰიონს. ჰოსოკის სახლში წავედი ნივთების წამოსაღებად მერე თეჰიონს უნდა გავყოლოდი.
-დარწმუნებული ხარ რომ ჯინ ჰიონი სახლშია?-სახლში სამარადისებული სიჩუმე იდგა.
-შეიძლება სძინავს.-მხრები აიჩეჩა ჰოსოკმა და ჯინის ოთახს მიაშურა.
-ჯანდაბა ჯინ.
-დაკაკუნება არ გასწავლეს?
-რა მოხდა?.-ვიკითხე გაგვირვებით.
-გოგო ჰყავს ოთახში. ღმერთო თვალებს ამოვიჭრი.
-დამშვიდდი ისეთი არაფერია რაც აქამდე არ გინახავს.-თავში ჩამარტყა ჰოსოკმა.
-მაპატიე ძვირფასო საღამოს დაგირეკავ.-გოგონა გააცილა ჯინმა.
-ჯონ ჰოსოკ დაკაკუნება არ იცი?
-მარტო მეგონე.- დამნაშავე ბავშვივით ჩახარა თავი ჰოსოკმა.
-დასხედით აბა.
-ჰიონ იცი ნამჯუნს მოვწონვარ.
-გილოცავ ბრო.
-შეყვარებულობაც მთხოვა და დავთანხმდი.
-ძალიან კარგი.
-ჯონგუკი თეჰიონთან ერთად იუნგისთან გადადის სახლში.
-ძალიან კარგ... რა?
-ჰო ჰიონ თეჰიონის მეგობარია, შეყარებულიც ჰყავს ჯიმინი ისეთი საყვარლები არიან.
-თუ შენ ბედნიერი ხარ მეც მიხარია. ჩალაგებაში დახმარება გჭირდება?
-არა ჰიონ ბევრი არაფერია შენი ძმა დამეხმარება.
-და მის ძმას არ ეკითხები უნდა თუ არა შენი ტრუსების ჩალაგება?-მობეზრებით თქვა ჰოსოკმა.
-მადლობა თქვი რომ ხელში დაგაჭერინო ჩემი ტრუსები.
-საზიზღრობაა.
YOU ARE READING
დარჩი, ან გაიქეცი/ Stay Or Run
Historical Fictionდასაწყისის ინსპირაცია აღებულია შარლოტა ბრონტეს "ჯეინ ეარი"-დან. ფოტოები არ მეკუთვნის მე.
