Ayrılık değil, özlemek hiç değil; en büyük acı, bu giderek büyüyen boşlukmuş...En büyük dert, kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş...En büyük kayboluş, sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş...İçimden bir ses, durmadan dünyanın sonu geldi diyor. Dünyanın sonu, bu halime öyle uyuyor ki hiç üzülmeden hiç korkmadan kabulleniyorum onu. Öylesine bencilim ki dünyanın sonunu, kendim gibi çok seviyorum.
