Bordo

11.Sınıf Şansı

Hayat bazen ne siyahtır ne de kırmızı ortada kalmışlığın simgesidir bordo...
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
Bugün okulun ilk günüydü,normalde çok mutlu olurdum Uygar'ı göreceğim için, ama bugün normal hissediyordum arada kalmış gibi.Düşüncelerimi bir kenara bırakıp.Giyinmeye karar verdim üstüme bordo okul tişörtünü altına da okul eteğimi giydim gittiğim okul özel bir okuldu kesin birsürü zengin piçi vardır.
Okula vardığımda Uyar piçini görmem bir oldu .Bunun ne işi vardı burda şimdi.Sinirle onu görmezden gelmeye çalışarak yürümeye başladım .Fakat öküz gücüyle biri beni kendine çekip duvara vurması bir oldu .Okulun arkasından girme aklışkanlığıma lanet okudum.Duvara çarptığım anda kafamda oluşan sızı gözlerimin dolmasına sebep olmuştu. Gözlerimi açtığım anda onu gördüm gözleri koyulaşmıştı.Boynumu sıkmaya başladığı anda.Tepinmeye başladım fakat hiçbir işe yaramamıştı canım çok yanıyordu fakat bağramıyordum bile.Tam bayılmak üzereyken birşeyler söylemye devam ediyordu fakat ben hiçbir şey anlayamıyordum .Tam yere düşüyordum ki boynumdaki eller çekildi .Yere düştüm bayılırken son hatırladığım şey bağrışma sesleri ve Uygarın üzerindeki adam oldu...
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
Ağır başağrısı ile gözlerimi araladım karşımda hemşire vardı.Uyandığımda hemen bana doğru gelip nasıl hissetiğimi sordu,iyi olduğumu ve kafama 2 dikiş atıldığını öğrendim.Hemşire bana beni kurtaran adamın dışarıda olduğunu söylediğinde içeri gelmesini istedim.
Tam beş dakika sonra içeri bir çocuk girdi girdiği anda kalbimin bir sene sonra ilk defa böylesine hızlı çarptığını hissettim.Bir anda tüm başağrımın dindiğini,yanaklarımın kızardığını hissediyordum.Bu mavi gözler öyle derin bakıyordu ki tarif edilemezdi.Yüzünü kare kare zihnime kaydettim.Belki birdaha göremem diye.Çocuk konuşmaya başladığında dinlemeye başladım;
"İyi misin"
"İ-iyim te-teşekkür ederim"
"Önemli değil birini aramamı ister misin" Dediğinde kimi söyleyeceğimi bilemedim annem desem telaştan ölürdü.Domuzcuklarım desen Uygar'ı öldürürlerdi beni böyle görseler.En iyisi Aras'ı aratmaktı.
Aras'ı arayabileceğini söylediğim zaman bozulur gibi olup,umrursamadığını belli ederek sordu;
"Sevgilin mi?"
Bu soruyla afalladım,komiğime gitmişti dalga geçer gibi cevap verdim;
"Hayır, kuzenim"
Cevap vermedi.Yarım saat sonra Aras geldi,yakışıklı kahramanımda hiçbirşey demeden o gelince ortadan kaybolmuştu.
Üzüldüm ama belli etmememeye çalıştım.Aras'ın binbir sorusunun ve bağırışının ardından eve vardık.Bana sarıldıktan sonra gitti.Eve girdiğim anda İrem ve Elis üzerime atladılar ardından hemen olanları anlattım.
Allahtan annem daha beş gün evde yoktu.Yoksa kıyamet kopardı.
Akşam olduğunda tek başıma yemeğimi yedikten sonra kafamı yastığa koyduğumdan uyuyana kadar o gökyüzü kadar mavi olan gözleri düşünerek uykuya daldım...