Size simdi gerçek bir aşk hikayesi anlatacağım.
Günlerden bir gün bir yaz günü bundan yaklaşık tam olarak 4 sene önce 2017 'de 12 yaşımdayken bir çoçuğa aşık olmuşdum dayımların komşuşuydu .Dayımlara gittiğimiz'de hergün görüyordum ilk defa bir erkeğe aşık olmuşdum o zamana kadar onu tanıyana kadar hiç bir erkeğe aşık olmamışdım ki sevmemişdim bile. Aşk işlerine onun ile başlamışdım küçük yaşta aşık olmuşdum çoçuk aklı işte o yaşta aşk senin neyine ama iyi ki de aşık olmuşum çünkü aşk nedir ilk onda öğrendim ben , ilk onu görünce kalp ritmim değişiyordu ,ilk onu görünce göz bebeklerim büyüyordu ,onu görünce konuşmayı unutuyordum aşk nedir onda öğrendim ben bana o öğretti ama ben bir türlü aşkımı ona söyleyememişdim çekiniyordum ifadelerle bir şekilde anlamasını sağlıyordum bunu nereye kadar sürdürebilirdim inanın bende bilmiyordum ama tek bildim şey ne olursa olsun onu sevmeyi bırakmak istemiyordum.Bir süre platonik olarak sevdim bir buçuk sene sevdim dediğim gibi küçükdük o zamanlar dayımlarda filan kaldığımda oyun oynuyorduk gece mahallede saklambaç oynuyorduk beraber sokak lambasının altındaki arabaların arkalarına saklanırdık sanki benim o anda kalbim yerinden fırlıycak gibiydi daha dün gibi hatırlarım beraber oyunlar oynardık ,bana bisikletini vermişdi bisikletini sürmüşdüm dalye oyunu vardır çoğo herkes bilir . Dalye oynamışdık onunlayken herşey çok güzeldi beraber geçirďiğimiz zamanları sınıftakilere anlatıyordum anlatırken bile tekrardan aşık oluyordum beraber yaptıklarımızı anlatıyordum en yakın arkadaşım Dilara vardı ona anlatırdım genellikle sınıfın hepsi biliyordu . Dayımlara gittiğimde son zamanlarda onunda bana karşı birşeyler hissettiğini farkettim hal ve hareketleri çok değişikdi gözlerimin içine kadar bakıyordu öyle güzel zamanlarımız vardı ki ben artık dayanamayıp söylüycekdim okuldan arkadaşlarımla çoçukluk aklı ile mektup yazmışdık okul çıkışı dayımlara gitcekdik ve bende oyun oynarken mektubu düşürmüş gibi yapacakdım onun yanında o da birşey düşürdün diyip bana seslencekdi bende o sana yazılan bir mektup diycekdim ama cesaret edemedim utandım yapamamışdım yırtmışdım sevmeye yine devam etmişdim. Herşey çok güzeldi o zamanlar dayımgilde kalıyordum bazen aynı mahalledeyiz o orda uyuyo ben burda uyuyorum diye çok seviniyordum cumartesi sabahı uyandımızda yigenlerimle kardeşimle ve sevdim çoçuk ile parka gitmişdik 1 2 sokak arkadaydı yerden yüksek ,on bir elli ,oyunu gibi bir oyun oynuyorduk her oynadığımızda benim kalbim yerinden kopacakdı çok değişik duygulardı ilk defa kendimi değişik o duygularla karşılaşmışdım dedim gibi ilk aşkım oydu daha önce hiç bir insana aşık olmamışdım bu yüzden o duyguları değişik bir şekilde hissetmem normaldi böyle demeden platonik olarak haberi olmadan 1.30 sene sevdim ama hissetirmişdim sonra vazgeçdim severken vazgeçdim "SEVEREK VAZGEÇEN BIR İNSANI HİÇBİR ŞEY KORKUTAMAZ " okulda filan arkadaşlarım teselli ediyolardı çok ağlamışdım gözyaşlarım durduramıyordum gözlerim kanlana kadar kızarana kadar hıçkırarak ağladım günlerim olmuşdu bir şekilde vazgeçmişdim ama çok zor olmuşdu ama bu başarmış oldumu göstermiyor asıl hikaye diğer bölümlerde başlıyor arkadaşlar .....
