Hella International Science School

Panimula

Parehong hinahabol ng dalawa ang kanilang hininga. Kakagaling lang sila sa pagtakbo at wala nang maisip na lugar na mapagtataguan.

One that keeps an eye

One that is injured

Kamuntikan nang makalimutan ni Kristel na sugatan ang kaniyang kaibigan. Kaya't dali-dali niya itong inalalayan upang masimulan na niyang gamutin ito

Parehong nakasuot pa ng uniporme ang dalawang babae sa bakuran ng kanilang paaralan

The girl with the short hair is now currently aiding her friend. Sa panghuling tape na inilagay ng babae ay mahina nya itong hinahaplos na tila ba'y ipinagdarasal niya ang daliang pagkahilom ng sugat ng kaniyang kaibigan

"Sure ka na bang iwanan nalang kita dito?" The girl asked worriedly

Tanging liwanag lamang ng malaking buwan sa kalangitan ang inaasahan nila. They tried their best not to get caught by the others

Napabuntong hininga si Kristel "Yep, you don't need to get worried about me. Malakas ako at di sugatan tulad mo"

She even tried to laugh to ease the tension between, but it seems like her friend was not convinced

Vallery sighs in defeat "I'll go now"

Kristel nodded "Okay. Be careful"

Tumayo na ang babae at aakmang aalis na talaga ito ng naramdaman niya ang kamay ni Kristel na pinigilan syang makalayo

Hindi manhid ang babae upang hindi nito maramdaman ang panginginig ng dalaga. Kahit hindi mo man tatanungin ay napaka-obvious na kinakabahan at natatakot si Kristel

It was visible in her eyes that Kristel cried

Alanganing pinahid ni Kristel ang kaniyang mga luha at lumapit sa kaniyang kaibigan upang bigyan ng yakap

She did not know what's going on. Ngunit hinayaan niya na lamang si Kristel na umiyak ng tahimik at yakapin siya ng mahigpit

"What are you doing Kristel?" nasa malamig na tono ng pananalita ang lumabas sa kaniyang bibig

"I hope, after this. You will not blame yourself, Vallery"

Hindi na hinintay ni Kristel na makabalik ang kaibigan at nagsimula ng lumayo sa kinaroroonan

Pero imbis na sa tinitirahan ang tinatahak ay mainam na pinili ni Kristel na pumunta sa may harden, lugar kung saan iilan lamang sa kanila ang pumupunta

Minadali niya ang mga hakbang papunta sa lugar. Halos liparin na niya ito dahil randam niya..

Hindi sya manhid upang hindi maramdaman ang ibang presensya na nakasunod sa kaniya

Napatingala siya sa kalangitan. It was a breathe-taking view for someone who loves stars

It was a cloudless sky revealing the stars of the night. In the midst of nervousness, she somehow felt a soothing feeling by seeing stars in the sky

A tear drops as she saw a shooting star that passes just by now

'It may be sounds funny for a 17 year old lady like me, still believing that beliefs'

She laughs at her own thoughts

'But for the last time, I want to give it a try'

Tuluyan na niyang narating ang lugar at nanatili parin ang tingin nito sa kalangitan

"Wishing for everyone's safety.."

Umihip ang malakas na hangin na agad dumampi sa maputla nitong balat. Sa pagpikit ng kaniyang mga mata, ay ang pagtanggap sa katotohanang dito na nagtatapos ang tungkulin niya

Malungkot itong napangiti habang inaalala ang mga ala-alang nagsisilbing bumubuo ng halos kalahati ng buhay nya. Mga tawanan, iyakan at maging ang mga sekretong naging tulay sa pagbubuklod ng lahat

"Sana hindi ka nalang nakialam" Napabuntong hininga ito ng maalala niya ang huling salita ng kaniyang matalik na kaibigan

Lumakas ang yapak na nagpapahiwatig na nalalapit na ang kanina pang sumusunod sa kaniya

Kinakabahan. At todo ng pinagpapawisan si Kristel. Kasabay ang nag-uunahang bumabadyang mga luha na hinahayaan niyang bumasa sa kaniyang pisngi

Ang kaninang malalakas na pagtibok ng kaniyang puso ay unti-unting nawawala. Narinig niyang may bumaon sa kaniyang likuran

Isa?

Dalawa?

Tatlo?

Apat?

Pang ilang beses na ba itong nasaksak?

Hindi na nga magawang mabilang pa. Sa pang ilang beses na saksak na natamo, ay katumbas sa nararamdaman niyang paulit-ulit na sakit ng pagbaon ng matalim na bagay sa kaniyang likuran. Naramdaman niya nalang ang likidong nililigo ang kaniyang sarili. Kasabay ng pag-ubo ng dugo, ay ang pagkawala ng balanse dahilan upang mahiga ito sa malamig na sahig

"I'm sorry Kristel.." Instead of feeling angry because she was killed in mercilessness, she just didn't feel anything

Gamit ang natitirang lakas, mahinang napailing-iling si Kristel. Sa huling pagkakataon nagawa niya paring ngitian ang tumangkang pumatay sa kaniya

Nanlalabo na ang kaniyang paningin at nahihirapan naring makahinga. Napangiti parin sa huling pagkakataon nang mapagtanto niyang hindi gumalaw ang taong nasa harapan niya. Na kahit sa huling sandali ay ibabaon nito ang mga magagandang ala-ala at kakalimutan ang mga kamalian.

Hindi na nakakagulat ng unti-unting naramdaman ni Kristel ang pagmamanhid ng buong sistema. Hanggang sa hinayaan niya nalang ang sariling lamunin ng kadiliman at hindi na nanlaban

_

Isang nakakagimbal na sigaw ang umaalingawngaw sa buong lugar. Sapat na para gisingin ang mga taong nakarinig niyon

With her both hands, the girl covered her mouth to suprass her reaction as she tried her best not to get caught by someone standing at the lifeless body

Blood was still dripping from the knife that was hold by her. She's staring at the bloody body as if nothing happens

A smirk was formed in her pinkish lips as she glance the direction where the girl was hiding

Nanginginig sa takot at kaba ang babae at di magawang makagalaw sa kinatatayuan. Hindi niya rin magawang makaiwas sa titig ng dalaga hanggang sa ito'y ngumiti sa kaniyang direksyon

Nagkakarera sa bilis ng pintig ang kaniyang puso. Malalaking butil ng pawis ang namumuo sa kaniyang noo. Gusto niyang mawalan nalang ng malay o di kaya magkaroon ng lakas na tumakbo palayo upang iligtas ang sarili. Sa takot na nananaig sa kaniyang damdamin, 'di niya na namalayan ang sarili na napasalita

"Vallery.."

@prchsxzy

A/N : Expect for a very slow update. Merry Christmas!