Yağmurlu Bir Gün

"Korkuyorum"

Bugün okuldan çıktıktan sonra tek başıma alışverişe gidicektim.Anıl ve Ada çok ısrar ettiler yalnız gitme diye ama ben onlara 'Kafamı dinlemek istiyorum' dedim.İlk önce bişeyler içmek için kafeye girdim garson yanıma gelerek "Ne istersiniz?" dedi."Çilekli milkshake" dedim.Dediğmi not alıp mutfağa doğru yürüdü.Garson elindeki tepsiden bardağı alıp önüme koydu sonrada "Afiyet olsun" deyip gitti.Bende içeceğimi bitirip hesabı ödedim.Daha sonra ilk gördüğüm mağazaya girdim.İlk önce ayakkabı reyonuna girdim,ordan platform topuklu ayakkabı,babet vb. şeyler alıp kasaya gittim cüzdanımı çıkarmak için açtığımda telefonumda saate baktım çüüüüüüüş saat 10.00 olmuş lan ben kaç saattir alışveriş yapıyorum diye düşünürken kasiyerin sesiyle düşüncelerim puuuf oldu."Hoşgeldiniz" deyip elimdekileri geçirmeye başladı.Parayı ödedikten sonra dışarı çıktım çıkmaz olaydım heryer hem karanlık hemde yağmur yağıyor telefonu elime alıp taksi çağırıcaktım ki şarj BİTTİ olmaz ya olamaz.Öyle gelişi güzel yürümeye başladım.Ara sokaklardan birine girdim.Böyle devam ederken bişeye çarptım karanlıktada belli olmuyoki."İyimisiniz"dedi karşımdaki ses."Ay özür dilerim" dedim mahçup bir sesle oda kolumu tutup sürüklemeye başladı."Aaaa nabıyon sen yaa" "Sadece yardım ediyorum" dedi beni arabaya bindirirken.Arabaya binince yüzünü daha net gördüm.Baya yakışıklı neyse ne beni kaçırıyo sonuçta.Araba durduğunda beni aşağı indirip bi eve soktu."Bak sen yalnış anladın o sokak hiç tekin bir yer değil hem sende yolunu kaybetmişsin,o yüzden yardım etmek istedim" dedi mahçup bi şekilde.O lafını bitirdiği gibi elektrikler kesildi ve ben karanlıktan çok korkuyorum.Hemen gidip Buğra'ya sarıldım(arabada tanıştılar)o da ilk önce şaşırsada kulağıma eğilip "Korkma ben varım yanında" dedi bende onun aksine "Korkuyorum" diye cırladım sanki benim korkmamı bekliyormuş gibi elektrikler geri geldi.

Arkadaşlar ilk hikayem umarım beğenirsiniz!