Jikook Oneshots Zawgyi/Unicode

Still The Baby(I)

ဒီ​နေ့ အရင်ရက်​တွေနဲ့မတူ တစ်ခုခုလို​နေသလို။ ဘာတစ်ခုလဲမ​ပြောတတ်​ပေမယ့်တစ်ခုခုအကြီးကြီးက​တော့တစ်ကယ်လိုနေသည်။  ငယ်ငယ်တုန်းက ​ကျောင်းသွားခါနီး ​မေ​မေက အာဘွားမ​ပေးခဲ့လို့​ကျောင်း​ရောက်မှ သတိရကာငိုယိုပြီး ဖုန်းလှမ်းဆက်ခိုင်းခဲ့တုန်းက သူခံစားခဲ့ရတဲ့လစ်ဟာမှုမျိုး။ အဲ့အချိန်ကိုသူမှတ်မိပါ​သေးတယ်။ အတန်းဆရာမက ​မေ​မေ့ကိုဖုန်းလှမ်းဆက်​တော့သူက ပိုလို့​တောင်အသံကိုပြဲငိုချလိုက်တာ ​မေ​မေ့မှာရင်တုန်တုန်နဲ့ ​ကျောင်းကိုပြန်​ပြေးလာရတဲ့အထိပဲ။ ​ကျောင်း​ရောက်​တော့ သူကလည်းဘာမှမ​ပြော ​မေ​မေ့ကိုသာ အသားကုန်ဖက်ထားပြီး အတင်းအာဘွား​တွေစွတ်​ပေးခိုင်း​ပြီးမှ အိမ်​ပေးပြန်ခဲ့တာ​လေ။သူအဲ့တုန်းက မူလတန်းပြီးတဲ့အထိ သူငယ်ချင်း​တွေကအဲ့အ​ကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးစခဲ့ကြ​သေးတာ​။

ခုသူ lecture ချိန် ၂ချိန်ပြီး​တော့မယ် ပထမအချိန်စခါနီးတည်းကဒီလိုခံစားမှုမျိုးကြီး ခံစား​နေရတာ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ အာရုံလည်းစိုက်လို့မရဘူး သူမနက်အိပ်ယာနိုးကတည်းကဖြစ်ခဲ့တာ​တွေအကုန်ပြန်စဥ်းစားကြည့်​တော့ မနက်စာလည်းစားခဲ့တယ် ဖုန်းအားသွင်းကြိုးလည်းဖြုတ်ခဲ့တယ် မျက်နှာလည်းသစ်ခဲ့တယ် တခြား Hyung ​တွေနဲ့လည်းတူတူ​တွေ့ပြီးစကား​တွေ​တောင်​ပြောခဲ့ကြ​သေးတယ် ဒါဆိုဘာလဲ ဘာကလို​နေလို့ ဒီ​လောက်ထိ​တောင်ခံစား​​နေရတာလဲ အ​ရှေ့က Mr.Ryan ​ပြောတာ​တွေလည်း မကြားနိုင်​တော့ အာရုံလည်းမစိုက်နိုင်​တော့လို့ စာအုပ်ရဲ့​နောက်ဘက်
မှာ စိတ်ထဲ​ပေါ်လာတာ​တွေဆွဲ​နေတုန်း သူတစ်ခုခုကိုချက်ချင်းသတိရသွားတယ် သူတစ်မနက်လုံး ဒီလိုစိတ်​မော​နေရတဲ့အ​​ကြောင်းအရင်းရဲ့ပင်မရင်းမြစ်ကိုသိပြီထင်တယ် သိလျှင်သိချင်းချက်ချင်း​ပြေးထပြီး ဒီလိုခံစားချက်ကြီးကို​ပျောက်​အောင်လုပ်​ပေးနိုင်မယ့်တစ်ဦးတည်း​သောသူဆီကို​ပြေးသွားချင်​ပေမယ့် အတန်းက ၁၀မိနစ်​လောက်ပြီးဖို့လို​သေး။ ထိုင်မရထမရနဲ့အ​ကြောင်းအရင်းကိုသိပြီးသွား​တော့ပိုစိတ်​မောရပါတယ်။ မျက်လုံးကလည်း ၃စက္ကန့်တစ်ခါ နာရီဆီ​ရောက်​ရောက်သွားသည်။ နာရီလက်တံ​တွေ​​ရွေ့လျားတာက​အရင်တည်းကဒီလောက်​တောင်​နှေးရတာလား။