Yanlız Gece

Bank

Yazarınızda mahallede pijama ve kahvesiyle akşamları gezen bi piskopat.

@mrym_07'e ithaf edilmiştir.

Media ~

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Dönüp baktığımda bana bakmıyordu bile. Kim olduğunu göremedim. Zaten onunla uğraşamazdım. Tek istediğim geçmişimi düşünüp ağlamaktı. Yapacaktımda. Tam düşüncelere dalmışken komuştu.

- Lanet olsun ailenin yanına gitsene pijamalı ufaklık.

- Ailem yok ukala.

Konuşurken sesi kötü gelmişti. Benim söylediklerimden sonra bir süre sustu.

- Pardon ben... yani ailem... neyse.

Ona biraz daha yaklaşıp elimdeki kahveyi uzattım. Tereddüt etsede sonra aldı. Destekleyen bi ses tonuyla konuştum.

- Noldu ? Bana anlatabilirsin.

- Sana niye anlatayımki. Tanışmıyoruz bile.

- Zaten o yüzden anlat. Tanımadığın birinin arkasından konuşamassın değilmi.

- Babam. O piç kurusunun teki.

- Boşanıyorlar. Bizimkiler gibi.

Fısıltıyla konuştum ama duymuştu.

- Evet. O lanet şeyi yapacaklar. O pislik annemi aldattı. Benim meleğimi üzdü. Anneme bunu nasıl yapar yaa.

- Bence boşanıyorlar diye mutlu olmalısın.

- Sen ne saçmalıyorsun haa ! Senin gibi bi ufaklık ne anlar zaten.

- Babası annesine gözleri önünde el kaldırmış bi kızla konuşuyorsun. Hergün onları öyle görmek ne demek bilemessin. Ama şimdi ikisinide seviyorum. Boşandılar. Arkadaş gibiler. Her kabusun sonu vardır. Mutluluğa uyandıran.

- Belkide haklısın ama kabuslar bitsede içinde devam eder.

- İçini birine açmadığın sürece.

Dönüp bana baktı. Göz göze geldiğimizde onu tanıdım. O Şafak'tı.
Yinede birşey demedim. Oda beni tanımış olmalı. Biyanda suratı değişti. Bir süre daha öylece durduk. Sonra kalktık. Tam gidecekken fısıltıyla mırıldandı ama duymuştum.

- Okul için sabırsızlanıyorum ufaklık.