ජීවිතේ දුප්පත් කම කියන්නෙත් එක්තරා විදියක දුකක්...ඒත් සමහර දුප්පත් මිනිස්සු සල්ලිකාර පව්ල් වලට වඩා සතුටින් ජීවත් වෙනවා....
ඉතිං මගෙ අය්යා හිටියෙ කොළඹ. කොළඹ කිව්වට ටිකක් ඇතුලට වෙන්න...මම කැම්පස් යන්න ආපු නිසා අයියා ගෙ ගෙදර ඉදන් තමයි මම කැම්පස් ගියේ... අය්යලගෙ අම්මල උනත් ඒදේට අකමැත්තක් තිබ්බෙ නෑ...
ඔන්න ඉතිං අපි දෙන්නත් දුක් වෙ වී නොයිද අපේ අලුත් බිස්නස් එක පටන් ගත්තා...අලුතින් ෆේස්බුක් පේජ් එකක් හදලා අපි දෙන්න කරන නිර්මාණ ගොඩාක් අපි ඒ පේජ් එකට දැම්මා....ඇත්තටම ගොඩාක් සතුටුයි පේජ් එක හරහා අපි දෙන්නට ගොඩාක් වැඩ හම්බුනා.. ඉතිං අපි හැමදේම පුළුවන් උපරිමෙන් කලා..... ඇත්තටම අළුතින් දෙයක් පටන් ගත්තහම ඇස් වල කටු ඇනෙන අයත් ඉන්නවා මේ සමජේ... ඉතිං අපේ පොඩි ව්‍යාපාරයටත් ලොකු ලොකු බාධා ආවා.... ඇත්තටම ලැජ්ජයි කියන්න අපේ බිස්නස් එක වට්ටන්න හදන්නෙ ලංකාවෙ අපේ ක්ශේත්‍රයේ වර්තමානයේ ඉහලින්ම ඉන්න කෙනා ..... මම දන්නව අපි පුංචියට පටන් ගත්තත් අපිට කවදාවත් එයා ඉන්න තැනට යන්න බෑ.... ඉතිං ඇයි මේ අසරණ අපිට බාල්දි දාන්නෙ.... ඒක තමා එකිනෙකාගෙ මානසිකත්වය .....
ඉතිං අය්යයි මම යි පුළුවන් පුළුවන් විදියට බාධක එක්ක ඉස්සරහට ම ගියා ....මම කැම්පස් එකේ ඉගෙන ගන්න ගමන් වටේම තියන වැඩ ගැහුවා..( තැන් තැන් වල නටලා සල්ලි හෙව්වා).. මගෙ අය්යත් parttime ජොබ් එකක් කලා.... ලොකු ගානක් නොලැබුනත් දෙන්න ගෙ අධිශ්ඨානය උනේ අපේම කියලා ශොප් එකක් ඕපන් කරන එක .... මොකද ගෙදර ඉදන් අපේ බිස්නස් එක කරන්න අමාරුයි.... වැඩ සෙට් වෙන්නෙ නෑ වැඩිය.... ඒ නිසා අපි දෙන්න ගොඩාක් මහන්සි උනා අපේම කියලා තැනක් හදා ගන්න.....මම ඉතිං රෑ වෙනකන් නටනව .පාන්දර ශෝ වලට යනව, පෙරහැරවල් වල නටනවා,වෙඩින් වල නටනවා...මගෙ අය්ය උදේ ඉදන් රෑ වෙනකන්ම වැඩ කරනව ... මගෙ අයියා වැඩ කලේ කුරිය සර්විස් එකක. මගෙ අය්යට ගොඩාක් බරදේවල් උස්සන්න කරන්න උනා... කොහොමහරි ඉතිං සේරම ඉවර වෙලා දෙන්නම ගෙදර එද්දි රෑ10 විතර වෙනවා.... මම කවදාවත් මගෙ අය්ය ඉස්සරහ මහන්සියක් පෙන්නුවෙ නෑ... මොකද මම දන්නවා මගෙ අය්ය හිතින් අඩනවා කියලා ... මගෙ රත්තරන් වෙනුවෙන් මට ඕනි වේදනාවක් ඉවසන්න පුළුවන් .... ඉතිං හැමදාම මම අයියගෙ කකුල් දෙක මගෙ ඔඩික්කුවෙ තියාගෙන අතගානවා .. යටිපතුල් මසාජ් කරනව... අත් උරපතු මම ම්සාජ් කරනව... කවදාවත් මට ඒ දේ එපා වෙලා නෑ .හැමදාම මම කලේ සතුටින්.... මොකද මගෙ අය්යට මට අම්මට තාත්තා ට සමානව ගරු කරනව.... පස්සෙ අපි ඉතිං කතාකර කර ඉදලා නිදා ගන්නව... පහුවදා උදෙන්ම මම කැම්පස් යනවා... අය්යා වැඩට යනව.. හැමදාම වගේ අය්යගෙ කකුල් දෙක ඉබලා මම ආශිර්වාද ගන්නෙ ඒ ආශිර්වාදය මට ගොඩාක් වටින නිසා .මොකද හැමවෙලේම දෙමාපියන් හැර මගේ යහපත විතරක් පතන කෙනා මගෙ අය්යා... ඇත්තටම මගෙ අය්යා මගෙ තාත්තා වුන වෙලාවල් නැතුවම නෙමේ....එතකොට මම කියන්නෙ" මගෙ හිච්චි තාත්තා " කියලා ... උදෙන්ම නැගිටලා ජීවිතේ අරමුණ හැමඑකක් ම එකින් එක මතක් කර ගන්නෙ ඒ අරමුණට පුළුවන් ඉක්මනින් මට යන්න ඕනකමක් තිබ්බා....
ඔන්න ඉතිං අනිත් දවස් වල වගේම රෑ වෙලාදෙන්නම ගෙදර ආවා... දෙන්නම වොශ් දාලා කාල ඇදට ආවෙ ස්පා සෙන්ටර් එකේ වැඩ පටන් ගන්න.....මම ඉතිං පුරුදු විදියට අය්යගෙ කකුල් දෙක අත ගගා හිටියා...
