1. The email

209 7 10
                                    

Ik stapte uit het vliegtuig in de zon, snoof een beetje van de Spaanse lucht op en zette mijn zonnebril en mn petje op. Ik wou niet herkend worden want dan zou heel mn rust vakantie naar de klote zijn. Ik liep over de grote hallen van het vliegveld, snel pakte ik mijn bagage en ging in een taxi zitten. " Naar Tarragona aljeblieft" zei ik tegen de chauffeur. Hij trok een wenkbrauw op en stak zijn duim omhoog. 30 minuten later waren we er. Ik zei dat hij me hier kon afzetten het laatste stukje ging ik wel lopen. Niemand mocht weten waar ik was hij dus ook niet, ik pakte mijn bagage uit de achterbak en betaalde de chauffeur, ik keek hem na om zeker ervan te zijn dat hij weg ging. En toen begon ik te lopen, ik liep over zand en rotsen door de bosjes. Toen zag ik het, mijn geheime huis aan de kust. Het huis dat je alleen kon vinden als je wist waar het was, het was prachtig.

Ik stak de sleutel in het slot en liep naar binnen, eindelijk ik had rust. Ik pakte snel mijn spullen uit, een kwartiertje later was ik klaar. Met een plof kwam ik op de bank neer en sloeg mn laptop open. Ik ging de comments op mn interview bekijken. De reacties waren zoals altijd weer bijna alleen over mijn uiterlijk "wat raar is het eigenlijk dat mensen alleen naar mijn uiterlijk kijken" zei ik hardop ook al wist ik dat ik alleen was. Ik sloeg mijn laptop met een zucht dicht en liep naar de spiegel. Ik bekeek mezelf en kreeg een grijns op mijn gezicht, je ziet er ook goed uit Zachery Efron dacht ik in mezelf. Toen hoorde ik het, een piep geluidje op mijn laptop van dat er iemand een email naar mij had gestuurd. Maar dat kon toch niet? Niemand had mijn mail behalve mijn manager, dan zal het hem wel zijn. Ik liep naar mijn laptop en sloeg hem open. En in beeld zag ik het staan; U heeft 1 bericht van Taylor Rodney.

Famous and in loveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu