Elize

Hoofdstuk 1

Ik loop over de koude vloer van mijn kamer. Als ik bij mijn balkondeuren ben, loop ik de donkere nacht in.
Dat doe ik vaak. Dat is voor mij het moment om alles te vergeten en even tot rust te komen.
Ik kijk omhoog naar de donkere sterrenhemel en bedenk hoe mijn leven zou zijn als ik geen kanker had. Vast heel anders dan nu. De doctoren geven me nog een half jaar. Dan denken ze dat ik zal overleiden. Ik zal mijn achttiende verjaardag nog niet eens halen.
Ikzelf heb er niet zo veel problemen mee. Ik heb dit lot jaren geleden al aanvaard en heb er vrede mee.
Mijn ouders daarintegen... Zij moeten verder leven zonder mij.
Ik schut mijn hoofd, in de hoop om die gedachten uit mijn hoofd te verdrijven.
Morgen gaan we naar het strand. Het is de laatste vakantie die ik zal meemaken.
Ik ga op de rand van de balustrade zitten en kijk naar de horizon.
Ik blijf net zo lang zitten tot de zon opkomt. Ik kijk naar de zonsopkomst, in de hoop om er zo veel mogelijk van te onthouden, waar ik ook naartoe ga na mijn dood.
Dan komt mijn moeder mijn kamer binnenlopen.
'Elize toch,' mompelt ze. 'Je moet niet op die balustrade gaan zitten. Je wilt je leven toch niet nog verder verkortten?'
Ik schut mijn hoofd en kom van de balustrade af. Ik loop achter mijn moeder aan de kamer in. Ik kleed me aan.
Al mijn kleren zijn vrolijk en vel gekleurd, een schril contrast vergeleken met mijn sombere gevoelens die tijd aan me knagen.

Tijdens het ontbijt zeg ik niets. Als ik daarna weer naar boven ga om mijn koffer in te pakken zeg ik nog steeds niets. In de auto, op weg naar het strand, zeg ik ook niets.
'Wat ben je stil,' merkt mijn vader uiteindelijk op. Ik knik.
'Ik heb geen zin om te praten,' zeg ik. 'Dat halve jaar is zo voorbij.'
'Ik snap het meisje van me,' zegt mijn vader. 'Maar als je met ons praat kunnen we je helpen.'
Ik knik en kijk zwijgend uit het raam, terwijl ik de mooiste dingen die ik zie probeer te onthouden.
Niet veel later rijdt mijn vader de snelweg af, en stopt voor een kleine camping die gelegen is aan het strand. Het uitzicht is nu al prachtig.
Ik stap uit en probeer zo veel mogelijk te genieten.