Kyaw

Part 1

ထမင်းစားခန်းထဲမှာ တင်ပါးလေးနောက်ပစ်ပြီး ချိုင့်လှယ်နေတဲ့ ကျော့် ကိုကြည့်ရင်း အောက်ကအကောင်ကအမောက်ထောင်လာသည်။ဘောင်းဘီပေါင်တို အကျီလက်ပြတ်လေးနဲ့ ဖြူဖွေးတဲ့ပေါင်တံလေးတွေကမိန်းကလေးရှုံးအောင်လှရက်လွန်းသည်။ကုန်းလိုက်တိုင်းပေါ်လာတဲ့တင်ပါးလေးက နောက်ကိုပစ်ထွက်နေကာ သူ့ကိုမြူစွယ်နေသလိုပင်။

ကျောပေးထားတဲ့သူက သူရောက်နေမှန်းမသိသေး။အနားကိုတိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး တင်ပါးလေးကိုမာနေတဲ့အကောင်‌နဲ့ထိကပ်လိုက်သည်။ဘောင်းဘီနှစ်ထပ်ဝတ်ထားတာတောင်မာတောင်နေတဲ့အကောင်က တင်ပါးအိအိလေးကြားနစ်ဝင်နေလေသည်။

"အယ် ဦး"

အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်လာတဲ့ကောင်ငယ်လေးက သူ့သားထက်တောင်ငယ်နေသေးတဲ့ ၁၇နှစ်အရွယ်ကောင်လေးဖြစ်သည်။ဘေးအိမ်ကိုပြောင်းလာတာမကြာသေးပေမယ့် မိဘတွေရင်းနှီးနေတာကြောင့် အိမ်ကိုအမြဲဝင်ထွက်နေကြပင်။

ရှေ့ကိုတိုးသွားတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ခန့်ညားလိုက်တိုးတော့ စားပွဲခုံနဲ့သူ့ကြားထိကပ်ကာထပ်ရွှေ့စရာနေရာမရှိတော့။အိစက်နေတဲ့တင်နှစ်မွှာကြား အောက်ကအကောင်ကသဘောကျစွာရှိလို့နေသည်။

"အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲလာပို့တာလား ကလေး"

"ဟုတ်....ဟုတ်ပါတယ်ဦး"

ကျော့် တင်ပါး‌ကြားလာထောက်နေတဲ့အချောင်းကြီးကြောင့် ကျော် မနေတက်တော့။ရှေ့လဲတိုးမရ နောက်ဆုတ်ရင်လဲပိုပြီးထိတော့မှာကြောင့်ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေလိုက်သည်။

"အာ့"

ချိုင့်ကိုပြန်ဆင့်ရန် ချိုင့်တွေကိုဆွဲယူတော့ မမှီတာကြောင့်ကုန်းယူလိုက်သည်။ထိူအချိန် အပေါက်လေးဆီလာထိတဲ့အချောင်းကြီးကြောင့် ဇေယျာအသံလေးပင်ထွက်သွားရသည်။ဇေယျာခန္ဓာကိုယ်ကိူပြန်မတ်ဖို့ပြင်တော့ ကျောကုန်းကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖိကာ ဘောင်းဘီတိုလေးချွတ်ချခံလိုက်ရသည်။အေးကနဲဖြစ်သွားတဲ့ဖင်လေးနဲ့အတူ ကျောပြင်ကလက်ကဖယ်ခွာသွားပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နယ်လာသည်။