Kırık Kalplerin Kitabı

26.09.2021

Dogum günümden bir kac hafta önceydi bugün. Dogum günüm 8 ekimde, peki neden mi bugünü yaziyorum! Gelin size nedenini anlatiyim.

Sabrimin tükenmesine az kalmisti ama ben hala dayaniyordum. Icimden hep Allaha soruyordum NEDEN diye, ben/biz ne yapmis olabilirdik bu dünyaya da benim/bizim kalbimiz bu kadar yaniyordu? NEDEN olan bana/bize oluyordu? Bunlar her gün aklimdan gecsede cevabini alamiyordum. Belkide Allahdan cok uzaklasmisimdir diye düsündüm, ama yine aklima nasil olabilir ki geldi, cünkü ben hic yanliz degildim ki benim yanimdi Allah yokmuydu? Vardi peki neden bunlar oluyordu? Bende bilmiyorum siz nasil bilebilirsiniz ki!

Ben sadece bu kadar az zamanda pes ederken, annem nasil 30 sene dayanmisti. Inanin bunun cevabini da bilmiyorum. Ve en zoruma gindense o hala dayaniyordu, ben ise onun gözlerine bakamiyordum bile cünkü baksam her an agliya bilirdim ama o hala pes etmiyordu.

Bugün zorun noktasini buldugu gündü, bugün artik hic bir seyin iyiye gidecegini düsünmedigim gündü, bugün ümidimin soldugu gündü, bugün den sonra ya ben pes edicektim/edicektik yada Allaha bizi yanina alicakti.

Hic bir sey gördügümüz gibi degildir. O insan gülüyorsa inanki icinden kirilmis kalplerini topluyordur, o insan size derin derin bakiyorsa inanki o insanin gözleri solmustur uzuntuden, o insan hic bir sey yok mus gibi davraniyorsa inaninki o insanin ici yaniyordur ve eger o INSAN susuyorsa o INSAN icinden bagriyordur öyle bir bagiriyordurki sesibile kisilmistir.

Insanlari biz seceriz kaderimize yön veririz ama sonunda Allaha bizim canimizi almasi icin yalvaririz. Iste böyle dir hayat ya kaderimize yazilani yasariz yada yanlis kararlari verip yasariz.

Anne, Anne, Anne diye cikan o kizin savunmasiz üzüntülü sesini bugün ben cikartim. O ses korku ile bagiriyordu ve bende o korkuyu yasadim ama o kizin ümidi gitmisti gözlerinin önünde benimse hala var yani her sey icin cok gec degil.

Yasadiklarimi asla unutmicam ASLA...