"Phoebe, dali! Bilisan mo! Baka di mo na siya maabutan!" Sigaw sakin ng bestfriend kong si Arlie. Ang ingay niya talaga kahit kelan, mamaya may makarinig sa kanya eh.
"Wait lang, eto na! Oh, san na siya?" Tingin sa kaliwa, tingin sa kanan. Leshe, di ko nga naabutan -___-
"Ang bagal mo kasi eh, yan tuloy wala na!" Sabi niya naman sakin.
"Di bale, may bukas pa naman eh. I'm sure masisilayan ko yun, may practice kasi sila ng basketball. Dun ako sa gym tatambay buong maghapon! haha." Sabi ko habang naglalakad papunta sa next class namin.
"Sis, almost 3 years mo na siyang sinusulyap-sulyapan lang! Eh kung sabihin mo na kaya!" Pilit ni Arlie sakin sabay kapit at yugyog sa braso ko na parang kinikilig. Tss, baliw talaga tong babaeng to.
"Ayoko nga. Imposibleng magkagusto din yun sakin noh! Kuntento na ko sa ganito, patingin-tingin lang." Sagot ko naman sa kanya.
"Naku sis ha, ewan ko sayo. Lapit na kaya graduation and di mo alam kung magkikita pa ba kayo sa college. If I were you, sasabihin ko na sa kanya, baka kasi mawalan ka na ng pagkakataon eh." Sabi niya sakin sabay upo sa seat niya malapit sa bintana, ako naman dumiretso na sa upuan ko. Unfortunately, di kami magkatabi sa class na to.
Habang hinihintay namin yung next teacher, bigla kong naisip yung sinabi ni bestfriend. Inaamin ko, kahit na aning yan, eh may point naman yan paminsan-minsan.
Naalala ko na naman kung pano ako humantong sa sitwasyon na to. It all started when I was still a freshman, bagong salta dito sa school.
********
Ano ba to? Siksikan sa pagkuha ng schedule! Nasan na ba si Arlie? Gusto ko ng kumain, nakakagutom.
Hinanap ko naman si bestfriend. Hirap kapag new school yung papasukan mo, you're still not familiar with your surroundings. San ba kasi pumunta yun? I suddenly saw her among the crowd, inumpisahan kong maglakad papunta sa kanya but unfortunately, may bumunggo sakin. Haay!
"Ouch!" I said while tucking my arm back. Napatingin naman ako kay kuyang nasa harapan ko. Wow! Ang gwapo niya =))
"Alex, bilis! Tignan natin kung kelan schedule ng try-outs sa basketball!" Sigaw nung lalaking nasa likod niya. Um-oo naman siya sabay harap ulit sakin.
"Sorry miss, di kita nakita eh. Sorry talaga." He said then flashed me a smile. And mind you, it was breathtaking. Nag-nod na lang ako sa kanya at sinundan siya ng tingin habang papaalis, na-speechless ako eh. Freshman din kaya siya? May newfound crush ako dito sa campus! And his name is Alex! Waah~
********
Eversince that day, sinubukan kong alamin ang mga bagay-bagay tungkol sa kanya. Favorite color niya ay red, sports eh basketball -he's in our varsity team- , and allergic siya sa mushrooms. Do I sound like a stalker? Nah, I prefer to call myself 'secret admirer'.
One night nung freshman kami, nakwento ni Arlie yung tungkol sa 11:11 wish. Sabi niya lagi daw niya yung ginagawa eh. Syempre, yung lagi niyang wini-wish eh si Rold, yung crush niya eversince elementary days namin. Di pa daw nagkakatotoo yung wish niya, pero she's still hoping na someday, that wish will come true.
Nacurious naman ako about dun, so tinry ko siya. Wala namang masama diba? So ayun, everytime na makikita kong 11:11 na sa clock, I close my eyes and wish for him. Wish for Alex.
BINABASA MO ANG
He's My 11:11 Wish (One Shot)
Teen FictionNaniniwala ba kayo sa 11:11 wish? Sabi kasi nila kapag 11:11 na -either am or pm- at nag-wish ka eh may greater chance na magkakatotoo yung wish mo. Parang katulad nang sa shooting stars, dandelions, wishbones, eyelashes, etc. Di ko naman talaga ala...