*CHAPTER 7*
-Ken's Rest House-
>Blaire's POV<
Kakarating lang namin dito sa bahay, grabe tumakbo lang kami mula dun sa lake hangang dito. . Basang basa kaming lahat, pero hindi ako makaramdam ng lamig. . Tssssk! ! Bwiset kasi ! ! Nasaang impyerno ba kasi sila Brent? ! ! Gaaaawd! ! Mapapatay ko talaga yung kapatid ko pag nakita ko yun! ! Nakakainis! !
Ayun si Ken naghahanap ng pedeng tumulong sa paghahanap kanila Brent. .
"Manong Rey, tulungan nyo naman kami, may naiwan kasi kaming mga kaibigan dun sa baba. . Masyado pong malakas ang ulan, baka po may masamang mangyari sa kanila. ."
sbi ni Ken, dun sa care taker ng bahay na to'.
"Pero sir Ken, hindi na po tayong pede bumalik dun, katulad nga po ng sinabi nyo, masyadong malakas ang ulan, delikado po kung babalik tayo dun."
paliwanag naman nung matanda.
"Ehh anung gagawin natin?. Walang masisilungan sila Knatzkhie dun. . Magdamag silang mababad sa lamig. ."
sabi nman ni Joan.
Walangyang babae to', lalo akong pinapakaba. .
"Shut up Joan! ! Hindi ka nakakatulong! !"
sagot ko naman. .
"Sorry Blaire. . ."
sbi ni Joan.
"Don't worry Blaire, everything will be fine. ."
sbi naman ni Zyro hudas. .
"Yeah right. ."
sgot ko naman. .
Grabe hndi ako makapagmaldita ngayon. .
(Zyro's pic on the right)
- - - - - - -
-SA GUBAT-
>Brent's POV<
Graaabeeeee! ! Sooooobrang lameeeg! !
Andito kami ngayon ni parekoy sa ilalim ng puno. . Sa kasamaang palad naligaw kami. . Ang saklap. . ~___~
"Parekoy ok ka lang ba?."
tan0ng ko sa kanya.
Kanina pa kasi sya hindi kumikibo, alam kong kanina pa rin sya giniginaw. . Naguiguilty ako, kasi wala man lang akong magawa para sa kanya. .
"Ok lang ako parekoy wag kang mag-alala, pero sana makahanap man lang tayo ng masisilungan."
sgot naman nya.
"Oo, hindi naman pedeng magdamag tayong nandito."
sgot ko naman.
Malamang sa hindi, magkakasakit kami nito ehH. . At ako, wala man lang akong magawa. .
· "Tara parekoy, hanap tayo ng mas maayos na masisilungan. . Nadala ko naman to'ng flashlight ko, kaya makikita natin yung madadaanan natin. ."
sbi ni parekoy.
"Sige parekoy. ."
sgot ko naman.
Tumayo kami agad at naglakad, anlakas ng ulan at ang lamig ng hangin, tanging ang ilaw lang na nagmumula sa flashlight ang nag sisilbing gabay sa daraanan namin. .
Parang pakiramdam ko any minute may biglang lilitaw na multo o kung anu man sa dindaanan namin. . Maya-maya pa may nakita si parekoy. .
"Parekoy, tignan mo yun oh. "
