*ස්පන්දන||[Completed Bl]

ස්පන්දන 1 💔

පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය....ගොඩක් අයගෙ කතාවල ආරම්භය...තවත් අයගෙ නැවතුම.... කලාතුරකින් මම වගේ අයගෙ පණ ගැහෙන මතකයන් දරාගත්ත තැන......රෝමියෝ ජුලියට් වෙන්වුණා දස්කොන් ප්‍රමිලා වෙන්වුණා රාවණා මන්දෝදරී අනවසර නැවතුමකින් වෙන් වුණා ..... හැබැයි ලෝකයාට ලස්සන මතක ඉතුරු කරලා....ඒත් මම....මගේ කතාව.... ආරම්භයක් නැතුවම ඉවර වුණා...... ප්‍රකාශයක් නැතුවම අපේ ආදරේ වෙන්වුණා.......අවසානෙදි මගේ කතාව අහන්න ඉතුරු වුණෙත් මම ම විතරයි......අවංක ආදරේ සම්මත අසම්මත බේදයකින් තොරව දරාගන්න තරන් හයියක් මට තිබුණා....මුළු ලෝකයක් එක්ක වුණත් තනියම මගේ ආදරේ වෙනුවෙන් සටන් කරන්න මට එදත් හයිය තිබ්බා අදත් තියනවා.....

එහෙනන් මම වැරදි නෑ....එතකොට කවුද වැරදි..... වැරැද්දක් නොකර ඇයි මම විදවන්නෙ....ඇයි මගේ ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන්න කවුරුත් නැත්තෙ....

පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කලාගාරය.....අපේ මතක දරාගත්ත අතීතයක් එක්ක තාමත් එහෙමමයි.... කිසිම වෙනසක් නැතුව....එහෙනන් අපිද වෙනස් වුණේ....නෑ .....සමාජය අපිව වෙනස් කලා..... ආදරේ යාළුකම සේරම අහිමි කරගත්ත මම ඒ සමාජයේ වැරදි වලින් විදවන එක මනුස්සයෙක් විතරයි..... හැබැයි ඒ ගියපු අතීතය එක්ක ගොඩක් දේවල් වෙනස් වුණා....ඒත් ඒ වෙනස් වුණු කිසි දෙයක් ආයෙ හරිගස්සන්න අමාරු වෙයි....මොකද මැරිච්ච මිනිස්සුන්ට පණ දෙන්න විද්‍යාවට තාමත් බැරි වුණු නිසා.....මේ මගේ කතාව....ශෙදිල් අභිනාෂ් දුනුසිංහගෙ කතාව..... සවන්දෙන්න...ඒක තමයි එදා ඉදන් මට නොලැබුණම දේ.....

වසර 15 කට පෙර.....
( නිශ්චිත ලෙස වසරක් දැක්වීම අපහසුය...)

" අභිනාෂ් මල්ලි.....අර පෝස්ටර් ටික එනවා කිව්වෙ ආවානෙ .....අපේ සහෝදරවරු අද රෑට ඒ ටික ගෙනියන්න එනවා කිව්වා.....මම ඒ ටික දීලම රෑ වෙන්න මේවත් අස් කරලා දාලා එන්නන්...... ආ මනීෂ සහෝදරයා අද එනකොට කලින් එනවා කිව්ව බං......."

මම ශෙදිල් අභිනාෂ් .....මේ අපිට වඩා අවුරුද්දක් ඉහල අශේන් සුබසිංහ සහෝදරයා....අපේ කැම්පස් එක ඇතුලෙ පක්ෂයේ වැඩ බොහෝ දුරට මෙහෙයෙව්වෙ අශේන් සහෝදරයා සහ මනීෂ සහෝදරයා.....රටේ තිබ්බ කලබල එක්ක පක්ෂයේ වැඩ වලට උසාවියෙන් තහනමක් දාලා තිබ්බට අපේ සහෝදරවරු ඒක සැලකුවෙ නෑ.....සැරින් සැරේ ට පක්ෂයේ නායකයො ඇවිල්ල අපේ විශ්වවිද්‍යාල කැදවුම්කරු මනීෂ සහෝදරයාවයි සංවිධායක අශේන් සහෝදරයාවයි හම්බවෙලා පත්‍රිකා බෙදාහැරීම , උද්ඝෝෂණ සම්බන්ධ ව දැනුවත් කලා.......