Takım "Aşkı"

1

Hadi bakalım Bismillah. Fanatik bir Beşiktaş taraftarı olarak bu hikayeyi yazmak istedim umarım beğenirsiniz

Melis'in sayesinde yine bir gruba dahil olmuştum. Girdiği her gruba beni eklemesi bazen sinirimi bozsa da yeni arkadaşlar edinmek hoşuma gidiyordu. Grupta dikkatimi çeken tek bir Beşiktaşlı çocuk vardı. Adını bile bilmiyordum. Bu grupta dikkatimi çeken tek şey o çocuktu. Gruba şu ana kadar hiç yazmadığı halde çocuğu baya stolklamıştım. Melis'e sorduğumda o da tanımadığını söylemişti. O da bizim gibi İzmir' de yaşıyordu yani buluşma imkanımız vardı. Yine kendi kafamda seneryolar kurarken bir anda Melis'in beni araması ile senaryolarım yarıda kesilmişti. Sahile inmek için beni çağırıyordu. Kendi kafasında yine planlar kurmuştu ve bana da ona uymak düşüyordu. Mecbur hazırlanıp çıkacaktım. Annemler iş gezisinde olduğu için canım çok sıkılıyordu zaten benim için de iyi olurdu. Üstüme oversize bir tişört altıma da eşofman giyip çıkmıştım. Melis benim yanımda moda defilesine gider gibi kalıyordu. Zaten iki yakın arkadaş her zaman zıt olurdu. Melis'in yanında annesi gibi olmak hoşuma gidiyordu. Sahile geldiğimizde bir banka oturduk. Her zamanki gibi yine bağdaş kurup oturmuştum. Başka nasıl rahat edebilirim ki? Melis ise benim kadar rahat olmasa da normal bir şekilde oturuyordu. Ne yapacağımız hakkında hiçbir fikrim yoktu. Neden geldiğimizi bile bilmiyordum. (bende bilmiyorum bebeğim ama halledicez bir şekilde rahat ol). Gerçekten biz buraya neden gelmiştik. Melis'e sormaya yeltendiğimde arkadan gelen birine el salladı. Gelen Melis'in kuzeniydi. Gerçekten üçümüz çok iyi anlaşırdık ama Arca'nın başka bir şehre taşınması ile birlikte aramız o sıralar açılmıştı çünkü 10 yaşında veletlerdik ve tolefonumuz yoktu. Annelerimiz konuşursa bizde konuşuyorduk ama samimiyetimiz eskisi gibi değildi. Kendimize ait bir telefonumuz olunca eskisi kadar olmasa da yine samimi olmuştuk. Arca'yı bir anda karşımda görünce çok şaşırmıştım. İnstagram postarından görüyordum tabi ki ama gerçekte daha bir değişikti çok değişmişti. En son 10 yaşında görüştüğümüzü de göz önünde bulundurursak değişmesi epey normaldi. Arca benim çocukluk arkadaşımdı. Her ne kadar uzak kalsak da her şeyimi biliyordu. Heleki bu sene bir şey olduğunda direk ona ve Melis'e anlatmıştım. Melis her şeyimi ister istenez biliyordu çünkü aynı okulda ve aynı sınıftayız ama Arca... O bilmese de olurdu ama anlatmayı üstüme vazife gibi hissediyordum. Gidip Arca ya sıkı sıkı sarıldım. O da bana sıkı sıkı sarıldı ve Melis ile de sarıldıktan sonra üçümüz banka oturduk.

"-Bir anda nerden esti aklına buraya gelmek Arca bey". Diye söze girdim bunu beklemiyor olmalıydı haklıydı da hesap sorar gibi sormuştum şak diye.

"-Ne oldu Ada hanım sevinmediniz mi?"

"-Ne münasebet canım sevindim, sevinmez miyim. 5 yıldır görüşmüyoruz bir anda seni görünce şaşırdım haklı olarak."

"-Evet bizim için de beklenmeyen bir karar oldu ama ben bu durumdan memnunum." Dedi Arca. Biz mi demişti o? Kim? Ne? Neden? Kimler? Siz kimsiniz?

" - Siz mi?" Dedim şaşkınca. Bu sefer Melis söze girdi.

" -Teyzemler tekrar İzmir'e taşındı Ada" Dedi Melo. Heyecanı yüzünden belli oluyordu. Bende en az onun kadar heyecanlı ve mutluydum.

"- Ben birazdan gelicem bekleyin burda" Dedi Arca. Ne olduğunu şaşırmıştım. Feleğim şaşmıştı resmen.
    
                          5 dakika sonra Arca yanında biri tekrar bize doğru gelmeye başlamıştı. Bir dakika lan ben bu çocuğu bir yerden tanıyordum...