Story starts with rain (BL)
နှစ်တစ်နှစ်ရဲ့ ခြောက်လမြောက်လ၏ ရက်တစ်ရက်တွင်....
အာကာခွင်တစ်ပြင်လုံးမဲမှောင်နေပြီး ငွေရောင်မိုးကြိုးတို့က သူ့ထက်ငါလုယက်လျက်ဟစ်ကြွေးနေကြလေသည် ။
ရန်ကုန်-ပြည် လမ်းမကြီးထက်၌လည်း အသြားအလာ လူသူရှင်းလင်းလျက် အချို့လမ်းဘေးဈေးဆိုင်ငယ်လေးများပင် ပိတ်သိမ်းနေကြလေပြီ။
ညနေစောင်းဖြစ်သည့်အလျောက် ကျောင်းဆင်းချိန်ကုန်လွန်သွားသဖြင့် အစောပိုင်းကပဲ ပျားပန်းခပ်မတတ်ရှုပ်ယှက်ခပ်စွာရှိနေကြသော ကျောင်းကားများ၊ကျောင်းသူ ကျောင်းသားများလဲ လမ်းမထက်၌မရှိတော့ချေ။
အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ နယုန်လရဲ့ပထမဆုံးမိုးဦးကလဲ မဆဲပဲပိုမို သည်းကာလာချေပြီဖြစ်သည်။ မိုးချုပ်လေ မိုးသည်းလေပင်။
အချိန်မှာ ည၉နာရီကျော်လာပြီး လမ်းမကြီးထက်၌လူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှမရှိတော့ချေ။ ထိုစဉ် ကားမီးရောင်တစ်ခုမှာ လမ်းထောင့်ကျကျနေရာတွင်ပေါ်လာပြီး ပြန်လည်၍အမှောင်ကျသွားလေသည်။
ထို့နောက်မှာတော့ နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးတစ်ခုရဲ့ခြံဝန်းနံရံမှာ အရိပ်တစ်ခုကကပ်လျက်အနေအထားနဲ့ လမ်းမီးရောင်ကြောင့်ဖြတ်ခနဲပေါ်လာပြန်သည်။ ထို့အတူ
နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးရဲ့ အခန်းပြတင်းပေါက်တစ်ခုမှ လိုက်ကာစမှာလည်းလှုပ်ခါသွားခဲ့လေသည်။
ထို့နောက်မှာတော့ နံရံနားကပ်လျက်မှာရှိနေတဲ့လူငယ်လေးနားထဲ အသံလေးတစ်သံဝင်ရောက်လာလေသည်။ အသံလာရာမွာ ခြံဝင်းအတွင်းနံရံတစ်ဖက်မှဖြစ်ပြီး မိုးသံကြောင့်အလွန်တိုးလျနေသည်။
" ဇြဲ... ဒီနားမှာမင်းရှိလား "
" ကိုယ်ဒီနားမှာရှိတယ်သျှား "
" အင်း အခုနံရံကေလ မိုးရေတွေနဲ့ဆိုတော့တက်လို့အဆင်မပြေဘူး "
" ဒါဆိုကိုယ်တံခါးမကြီးရဲ့သော့ကိုဖျတ်လိုက်ရမလား "
" တံခါးမကြီးနားမှာခြံစောင့်ဦးလေးရှိတယ် ဟိုလေ အိမ်ဘေးဘက်ကရေစင်ကြီးနားလာခဲ့ "
" အင်း "
" ငါရေစင်ပေါ်တက်ပြီး ခြံအပြင်ဘက်ထွက်ခဲ့မယ် "
