Er was eens... jha zo begint het altijd. Maar niet deze keer. Dit is het verhaal van Yaiden een normale jongen die later toch niet zo normaal blijkt te zijn.
"Yaiden Mike Jesse Wolf, Kom nu meteen naar beneden je hebt school." Riep mijn moeder. Fijn school moet je me daar nou per se voor wakker maken? "Ik kom er aan." Zei ik terwijl ik zuchte. Vandaag was ik precies 16 jaar oud. Volgens mijn moeder komt nu het belangrijkste gedeelte van mijn leven maar dat geloof ik zelf nog niet echt.
Terwijl ik naar beneden loop hoor ik al dat mijn vrienden ook in de keuken zijn. Fijn ze willen me ook echt in mijn pyama zien. "Gefeliciteerd" Roeppen al mijn vrienden in koor. Dit wordt nog een lange dag want ik weet hoe iedereen me mag op school. Iedereen behalve mijn nieuwe stiefbroer die net een week ouder was dan mij en eigenlijk het nerdje van de school is. Niet dat ik het zielig vind ofzo maar hij is wel mijn stiefbroer en eigenlijk zou ik hem moeten helpen. "Gefeliciteerd." Zei hij mijn stiefbroer Luke Micheal Wolf. "Bedankt" Zei ik net zo bot als hoe hij mij gefeliciteerd had terug. "Zo zeg iemand een ochtend humeur op zijn eigen verjaardag." Zei Lizana Adriane Marjoline Wolf mijn halfzusje van 14. "Kan ik er wat aan doen dat Luke zo irietant is." Zei ik nogaal bot tegen haar. "Kan ik er wat aan doen dat jou pa je niet wou toen je bij hem wou wonen." Zei hij terug. Wat heeft hij toch met mijn zwakke plekken. Ik bedoel kom niet aan mijn vader. Oke hij heeft me alleen gelaten toen ik vijf was, eerst heb ik tot mijn vijfde bij hem gewoont en daarna heeft hij me bij mijn moeder gedumpt die twee maanden naar dat mijn vader me had gedwongen om daar te blijven en geen contact met hem op te zoeken, is ze met Frank Wolf getrouwd. Hij en mijn vader hadden altijd ruzie. Naar veel rechtzaken moest ik de achternaam Wolf ook gebruiken, maar ik wil mijn achternaam terug. Mijn achternaam was Greenway ik vind dat nogsteeds beter. Ik mis mijn vader echt heel erg en nu gaat mijn o zo geweldige stiefbroer dat nog wat verergeren. Fijn heel erg fijn nu is mijn verjaardag verpest."Bedankt voor het verpesten van mijn verjaardag Luke." Zei ik voordat ik de trap op wou lopen. "En waar denk jij dat je naartoe gaat Yaiden?" Vroeg mijn moeder boos. "Naar boven ik voel me niet zo fijn met Luke in de buurt." Zeg ik terwijl ik mijn tranen heel erg hard moet tegenhouden. "Waarom geef jij Luke altijd de schult van alles ga nu naar hem toe en bied je exusses aan." Zei mijn moeder met een strenge toon. Oke dit gaat mis. "Ja of ga je naar Frank toe je weet hoe graag hij zijn zoon wil helpen." Zei Luke op een gemene toon. En toen braken de tranen uit terwijl al mijn vrienden toekeken. "Laat me gewoon met rust ik heb hier toch ook niet voor gevraagd." Zeg ik terwijl de tranen langzaam over mijn wang glijden. "Ik wil gewoon terug naar mijn vader. De enigste ouder in mijn leven die echt om mij gaf." Zeg ik kwaad. Die laatste zin was voor mijn moeder en volgens mij kwam die lekker hard aan. Geloof me dat verdiende ze. Ik keek naar mijn beste vriend Leo en die begraap me direct. "Erm ik denk dat het slimmer is als we naar school gaan Yaiden." Zei Leo. "Goed plan Leo want we willen niet te laat komen." Zei Lyla, Leo zijn tweelingzusje. "Fijne dag he Yaiden." Zei Luke met een gemene glimlach. "Bedankt ene doe je vrienden de groeten." Zei ik terug. Geniaal toch want hij heeft geen vrienden. "Haha erg grappig Yaiden." Zei Luke. "Jha want dat ben ik wel, grappig." Zei ik op een gemene toon.
-----------------------------OP SCHOOL--------------------------------------------------------------------------------------
"hee Yaiden gefeliciteerd" HOE VAAK MOET IK DAT NOG HOREN. "Bedankt." zeg ik terug met een glimlach. Ergg deze dag duurt echt veels te lang denk ik terwijl ik naar mijn vaste lunch tafel loop. "Hee Yaiden jou stiefbroer zit vadaag ook bij ons gezellig toch." Zei Max de enigste uit mijn basketbal team die ik niet mag. "O jha erg gezellig." Zei ik. Fijn verpest mijn lunch maar Luke. "Hee broertje ik dacht jij vind het vast leuk als ik bij jullie kom zittin op je verjaardag." zei Luke. Owjha we deden alsof we elkaar mochten op school. Heeft hij verzonnen. "Luke kan ik even met je praten?" Vroeg ik op een normale toon. "Tuurlijk lief broertje van me." Zei Luke. Jup hij wreef het erin dat hij de oudste is. "Ik wil echt niet dat je mijn verjaardag komt verpesten, dit is een belangrijke dag en ik wil dat het goed verloopt." Zei ik. "Tuurlijk ik ga wel even weg, maar als je je misselijk en duizelig voelt kom dan naar me toe." Zei Luke. * En waarom zou ik me zo voelen?" Vroeg ik. "Je weet het maar nooit he, het is niet voor niks een speciale dag." Zei hij. "erm okay is dat een dreigement?" vroeg ik. "Nee Yaiden dat is het niet, je zult snel genoeg zien waar ik het over heb.* Zei Luke. "Ermm okay." Zei ik nogal verward
-----------------------------------------------LATER DIE DAG------------------------------------------------------------------
Errgg ik heb het gevoel dat ik ziek word, ik ben misselijk en ben echt super duizelig. Wacht dan moest ik toch naar Luke komen. Tja hij had het wel goed dat ik dit zou voelen. Misschien moet ik hem dan toch maar een kans geven. Ja ik ga maar naar Luke toe.
--------------------------------PAAR MINUTEN LATER-----------------------------------------------------------------------
"Hee broetje kom je me zoeken?" Vroeg Luke. "Ermm ja je had gelijk ik ben duizelig en misselijk." Zei ik aarzelend. "Heh alsof ik dat nog niet wist." zei Luke. "Hoezo wist jij dat ik me zo zou gaan voelen?" Vroeg ik. "Dat is een lang verhaal." Zei Luke". "Dan moet ik maar even een tijdje lang luisteren." Zei ik. "Dat klopt." Zei Luke. "Nou vertel dan maar snel." Zei ik. "Nou hier komt het. Wij zij in een heel erg ver geleden familie. Onze familie heeft speciale gaves. Die gaves zijn vooral dat wij ons lichaam in dat van een wolf kunnen veranderen. Ja ik weet enorme shock. Maar dat is nog niet alles. We noemen onszelf "Weerwolfen". Deze weerwolfen zijn al jaren lang de vijand van vampieren, zombies en heksen. Dus wij staan aan de kant van de mensen. Wij hebben ook een soort sterkte en belangerijks meter. Het hoogste is de Alfa en het laagst is de Omega. Ik ben van onze familie de oudste wolf en ben daarom Alfa geworden. Er komt over een week een gevecht om te zien wie welke stand krijgt. De zwakste wolf word de Omega. Jij hebt wel veel pech met jou vader want door hem ben jij zwakker dan de meeste wolven dus jij zult nog harder je best moeten doen." Zei Luke.
En toen viel mijn mond open. Ik was een weerwolf. Waarom ik? Waarom hij? Waarom moeten we familie zijn? Waarom gebeurt dit? Er bestaan vampieren heksen en zombies. "Whoah je had gelijk een aardig lang verhaal." Zei ik nogal geshockeerd. "Hehe dat zei ik toch." Zei Luke. "jha dat klopt." zei ik. "Sucacht met je gevecht Yaiden." Zei Luke. "Bedankt Luke." Zei ik
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------WHOOP WHOOP Dat was hoofstuk 1
Ik hoop dat ik jullie weer zie in hoofdstuk 2 *zwaait*
