Naranasan mo na bang mawalan ng kaibigan ng dahil sa walng kakwenta-kwenta mong PRIDE.?? Ako? Oo, at pinagsisisishan ko un. SOBRA. Pano kung dahil sa takot ka sa rejection ay di ka na lng maglalakas loob na kausapin at makipagbati sa Bestfriend mo. May pag-asa pa ba na maging OK ulit kayo?
Ako nga pala si Gwendulyn Shineth Castillo, 16 y/o and first year college sa *toot*University. Haaaay hanggang tingin na lang ba ako sa kanya.? :/ sana naman hinde. :( Namimiss o na talag sya. :(
"Uy Gwendulyn Tulala ka na naman dyan.?? May problema ka ba?" Sabi Ni Sheila habang iwinawagayway ang kamay nya sa harap ko.
"HUH? Ah wala. Iniisip ko lang kung kelan ang fieldtrip natin, excited na ko kung saan tu pupunta eh. XD" palusot ko sa kanya
"Ako Ba talaga eh gin*g*g* mo? Eh sa January pa ang FT natin September Pa lang ngayon. -_- kilala kita Gwen. Si Ronna na naman no?" Eto talagang si Sheila shunga din minsan magtatanong na nga lang alam naman pala ang sagot. Nagtanong pa sya? Baliw talaga eh. -_-
Pero tama naman sya eh.. Si Ronna na naman. :( Hindi ako tomboy. -_- Si Ronna Lyn Castro sya ang best best bestfriend ko.... NOON. Parehas kaming baliw, malakas ang trip at madaldal, para magkapatid na ang turing namin sa isa't-isa. Para kaming coinjoined twins kase lagi kaming magkasama. Pero dati un dahil ngaun di kame ayos. At isang buwan na since we last talk. I really miss her. Tsk pesteng luha. ;( kapag tungkol sa kanya ang babaw ng luha ko. ;(
"Gwen, hindi kau magkakabati kung iiyak ka lang. Hindi din mababawasan 'yang sakit na nara2mdaman mo sa puso mo qng di mo sya kakausapin." sabi ni Sheila at pinunasan nya ang luha sa mga mata ko.
"Pero--" she cut me off
"Pero ano? Pano qng ireject ka nya? What if di sya makinig.? C'mon Gwen, how will you know kung di mo itatry? You're just jumping into conclusion without even trying!" sermon ni Sheila Sakin.
"I know I'm such a coward, but you're not in my situation kaya di mo q naiintindihan." pakikipagtalo q sa kanya.
"Oo nga't hindi ako ikaw, pero sinasabi q sayo. You're a coward," she points at me down to my chest. "And that is a scared cat running away from the possibilities. Too scared to hurt herself, too scared to face courage. Not trying and not taking the risk & surely not an optimist. Kung inaakala mong di sya nasasaktan. Hell no! She's hurting more than you do!"-Sheila
"Pano mo nasabi yan? Ni hindi mo naman sya kinakausap. At tingnan mo sya" turo ko kay Ronna "She's happy now with her new friends, nakikikipagtawanan na parang wala syang problema!"
"You See her happy.? Did you even try to look at her eyes? May lungkot sa loob nun. Oo tumatawa sya pero ni minsan ba naisip mo na baka peke lang yun gaya ng madalas mong gawin.? Before ka kac magconclude ng mga bagay bagay isipin mo kung tama ka nga sa mga iniisip mo! Ang MANHID mo Gwen! Dyan ka na nga!"
At iniwan nga aq ni Sheila
Pero bago aq umalis ng room nagulat aq kse nakatingin sya saken. Nagtitigan lang kame, haay tama nga si Sheila manhid aq. Then umuwi na q.
Week passed, cmula nung napagusapan namin ni Sheila ang problema q. At narealize ko na lahat ng sinabi nya saken ay tama. I just realized that if I won't conquer my fears, then lalaki lang ang problema ko at magiging complicated lahat. So, here I am at the corridor looking for Ronna. I will apologize to her. Then suddenly, I heard avery familiar laugh. That laugh I've been missing. That laugh that once I am the reason. At unti.2 akong bumaling para harapin sya. And there I saw Ronna. She stopped when she saw me, at crap! Bigla na lang may tumulong luha sa mata q. Traydor na luha 'to. :'(
"Uhm. E-excuse m-m-me Ro-nna, p-pwe-pwede ka b-bang makausap, yung-yung tayong da-dalawa lang.? I asked while i'm statering.. -_-
"hmm.. Sige lang." at sumunod sya sakin.
At pagkatapos ng mahaba-habang lakaran, may nakita kaming bakanteng silid. Dito ko sya ipapasalvage. :P mwahahaha.. De joke lng. Masyado kc aq kinakabahan kaya dinadaan ko na lang sa jokes -_- :3
Dahil sa sobrang miss ko na sya, niyakap q sya ng mahigpit. Alam qng nagulat sya pero Wala aqng pakialam, namiss q tlaga ang bestfriend q. Kumalas na q sa yakap. Ngumiti aq kahit na para aqng baliw sa itsura q.
"Ronna, alam q iniwan kita sa ere ng basta-basta. I wasted the friendship that we had, because of my stupid pride. Sorry for being so insensitive. Sorry for what I've done. Sorry kase napakawalang kwenta kong kaibigan, na dahil sa walang kwentang dahilan iniwan na kita. Pero kahit na nagawa kitang iwan, lagi kitang iniisip, iniisip q qng anong ginagawa mo tuwing uwian na di tayo magkasabay, malungkot mawalan ng kasama sa jeep na sa halos 30 minutes na byahe ko eh wala aqng napagsabihan ng mga kabliwan q. Can you give me another chance to bring back our friendship? Can you forgive me? Cause I really miss my buddy. Please let's start over again." I manage to say all those words kahit na umiiyak at humihikbi aq. Para na aqng balw pero ng masabi q lahat ng gusto kong sabihin gumaan ng sobra ang loob ko.
"Alam mo ba Gwendulyn, never naman aqng nagalit sayo, saka napatawad na kita, At parehas lang tayong naghihintayan qng sinong unang maglalakas loob na makipag usap. Sorry din kasi di din kita kinakausap at pinapansin, pero namiss kita, namiss q ung kasama ko sa mga kalokohan. Namiss kita 'Pao' :)"
Then she hugged me.
And again a tear fell from my eyes but this time tears of joy na ito..
I just learned1thing..Not all the time ay LOVE PROBLEM ang meron tayo, meron din namang FRIENDSHIP PROBLEM. Ang kaibigan, sila ung taong nasa tabi natin sa lahat ng oras, sa oras ng kasiyahan at kalungkutan. Sila yung higit pa sa kapatid ang turingan nio. Kaya for those who have friends out there, treat them like a treasure because once we've lost them, we will never bring them back. :)
Kaya sa mga taong ma pride.. ibaba nyo na yan dahil, kapag lalo yang tumaas mawawala ang mga tao na mahalaga sa inyo ;)
