MEZARLIK

0.0

Medya: ✨Temsilidir aralarında mezar düşünün okurken şarkıyı dinleyebilirsiniz✨

Koşuyordum nefes nefese kalbim göğüs kafesimi delip geçicekmiş gibi hızla atıyordu rüzgar saçlarımı büyük bir hiddetle savuruyordu kendime yediremediğim duyguyu iliklerime kadar hissediyordum deli gibi korkuyordum Kurumuş yaprakların ayağımın altında can çekişmesini ve hırıltılı çıkan nefes sesimden kalbim göğüs kafesimi delmeye çalışır gibi atmasından rüzgarın isyan eder gibi sesler çıkarmasından başka ses yoktu koca mezarlıkta birbirinin aynısı olan kurumuş ağaçların yanından, ölülerin arasından hızla koşuyordum,boş mezarların üstünden atlıyor bir umut çıkışı arıyordum inanın hem nefes almaya hem koşmaya çalışmak çok zor yapabilirim yapabilirim içimden kendimi gaza gettirme çabalarım bile işe yaramıyordu artık yorulmuştum bittmiştim....

Tam tamına 3 saattir arkamda beni yakalamaya çalışan insan dışı varlıktan kaçıyordum ayağımın kırıldığına yemin edebilirim ayağımın acısını önemsemeden sağ tarafımdaki kurumuş koca çınar ağacının arkasına attım kendimi ağzımdan küçük seste inleme rüzgara karışırken nefesimi tutup ağaca dahada çok sinip göz ucuyla az önce beni hırsla kovalayan insan dışı varlığa baktım ters tarafa doğru koşmaya başladığında nefesimi bıraktım sanki kemiklerime iğne batırıyolar gibiydi...

Ağzımdan kısık seste bir inilti daha çıktı acınası haldeydim üstüm başım toz toprak yara bere içindeydi bir iki dakika sonra nefesim az da olsa düzene girmişti karnımdaki yarayı acıtmamaya özen göstererek elimi yaranın üstüne koydum eğilip ağzımda birikmiş kanı yere tükürdüm sol tarafımda yaprakların arasında katlanmış kağıtmı vardı banamı öyle geliyordu gözlerimi kısıp biraz daha oraya odaklandığımda kağıt olduğunu anladım tedirginlikle elimi yaprakların arasına doğru uzatıp elime aldım kumlarla kaplı katlanmış kağıdın üstünü temizledim ağaca yaslanıp kağıdı açtım...
-Merhaba eğer bu yazdıklarımı okuyorsan sende benim gibi kaybolmuşsundur bu mezarlıktan çıkman için ipuçlarıyla üç kitabı bulman lazım ama önce senin gibi kaybolmuş insanları bulman lazım bende ilk başta tek ben koyboldum sanıyordum yanılmışım keşke daha önce farketseydim ben başaramadım unutma mezarlıkta tek değilsin bul senin gibi kaybolanları...
İYİ ŞANSLAR....
Okuduklarım karşısında dondum kaldım nefes alamıyordum senin gibi kaybolan, kitap, ipucu bünyem bu kadarını kaldıramıyordu kağıdın arkasını çevirdim hızlıca boştu birşey olmalıydı lanet olsun çıkmam lazım bu lanet yerden gözümden bir iki damla yaş düştüğünde hemen sildim buraya kadar gelmiştim başarıcaktım ne olursa olsun pes ettmiycektim acılarımı umursamadan dudaklarıma bir gülümseme yayılmıştı en sevdiğim huyum buydu ne olursa olsun pes etmiyordum...
✨İlk deneyimim ,olmassa silicem bb tşk 369 kelime✨
✨Okunma olursa (^^) düzenli bölüm attmaya başlıycam:-)✨