23 Days Left?

I - How can I face tomorrow without you?

Chapter I - How can I face tomorrow without you?

"Sacen, I love you so much. You know how much you mean to me right? I cant afford to lose you"

"I love you too, Deryll. Don't worry. You will never lose me and my love for you"

"Hoy, Diday! Gising na.." naalimpungatan ako bigla. Haysss, ganda pa naman ng panaginip ko.

"Opo La" Bumangon na ako at ginawa ang daily rituals ko. Syempre, naliligo xD

I dont know but i'm not feeling good right now.

*Knock* *Knock*

"Day, tumawag ang tito mo. Kakausapin ka daw.." huh? Anu kayang pag-uusapan namin ni tito? Minsan lang ako kausapin nun eh.

"Hello tito.. Kamusta po?" masigla kong bati sa kanya.

("Sacen, ano nanaman yung nakita ko sa facebook? Anung klaseng picture iyon?") huh? anung ibig sabihin nun? Tumawag lang siya para sabihin sakin yun?

"Po? Tito, anu po yung ibig niyong sabihin?"

("Yung profile picture mo ba yun? At may kayakap ka pa?")

"Tito, wala po yun. Nagpicture lang po kami ng boyfriend ko, ginawa lang po kaming model nung classmate namin na photographer.."

("Anung model-model? Magpipicture lang magkayakap agad? Anu nang susunod dyan? Alam mo bang hindi magandang makita ang ganun?") magkayakap lang di agad maganda? tss.

"Sorry po. Hindi na po mauulit."

("Talagang hindi na.. Dahil dapat tigilan mo na siya.. Simula ngayon, wala nang kayo, at walang communication. Tigilan mo na ang pakikipagkita sa kanya..") O____O?

Tears starting to fell from my eyes. Di ko alam ang sasabihin ko. Naspeechless ako. Madami pa siyang sinasabi pero hindi na pumapasok lahat sa isip ko. Wala na akong naririnig. Ang tanging alam ko lang, nasasaktan ako.

Ang aga naman para pag-usapan namin to. Bakit nila ako ganito i-criticize? Kung anu-anong masasakit na salita ang binato at pinamukha sakin. Ang masakit lang, hindi ko napagtanggol ang sarili ko.  I haven't spoke for me, him, and for our relationship.

Paano ko magagawang layuan siya, kung sanay na akong nandyan sa tabi ko?

Binaba ko na ang telepono, hindi ko na namalayan na wala na pala akong kausap. Patuoy lang ako sa pag-iyak. Ni hindi ko na nga gustong pumasok sa school.. Ayoko na. Nawalan ako ng gana. Gusto ko lang umiyak at magkulong dito sa kwarto..

Simple lang naman ang tingin ko sa sarili ko. Pero hindi ang tingin nila sa akin. Bakit nila ganito pakielaman ang buhay ko? Bakit nagmumukhang sila na ang nagpapatakbo ng buhay ko? Anu na ba ang dapat kong gawin?

Ngayon, ang isang taong minahal ko ng ganito, yun naman ang nais nilang mawala sa buhay ko?

I texted him about what I feel. I feel sorry kasi dahil sa simpleng bagay lang, magreresulta sa paghihiwalay namin. Dinaan ko na lang lahat sa pabiro. Sinabi ko pa nga na kung tatawagan siya ng tito ko, eh maging man of wisdom siya. Ofcourse, di ko nakalimutan sabihan siya ng i love you. But with my last text, ang sabi ko lang.. "I love you. Till here :("

[Now Playing: Nothings Gonna Stop Us Now by MYMP] -- (Play the youtube player at the multimedia area ------->)

Looking in your eyes I see a paradise