You

Hoofdstuk 1

(Lois Verstappen POV)

Nou, wat leuk dat je dit leest. Je kent me vast wel, Lois Verstappen. Je kent mijn grote broer vast wel, zo niet? Dan moet je mijn vader wel kennen. Max verstappen is mijn broer en Jos Verstappen is mijn vader. Vandaag zijn we op Zandvoort, oftewel Max zijn home grand prix. Ik staar uit het raam terwijl we over de snelweg rijden, mijn telefoon gaat af. Foto van Jarno, hij is mijn vriend, hij racet zelf ook, maar dan e-sport voor Mercedes. Ik open zijn snap en glimlach. Het is een foto van hem in zijn simulator. Ik stuur een foto terug van ik die in de auto zit met mijn zus Victoria en Luca, mijn neefje. Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak en kijk naar buiten. Ik heb hier echt geen zin in, puur omdat Max wilt dat ik bij hem blijf de hele tijd. Ik stap uit de auto en loop naar de ingang waar Jarno aan komt lopen. Hij woont hier redelijk in de buurt, "Jarno!" Roep ik en loop naar hem toe. Hij kijkt mijn kant op en knuffelt me. "Hey schatje" zegt hij, ik glimlach en geef hem een kus. Ik pak zijn hand en loop samen met hem het paddock binnen, gauw zie ik Max en Kelly al aankomen lopen. "Maxie!" Roep ik hard, hij kijkt op en ik knuffel hem. "Hey kleine" zegt hij. Ik grinnik, ik geef Jarno snel een kus want hij moet door naar Mercedes. Ik loop samen met de rest de RedBull Motorhome binnen. Ik ga aan een tafel zitten samen met Kelly, Mama, Papa en Victoria. Penelope en Luca zijn samen aan het spelen, veel te schattig voor woorden. Ik praat met papa over de race, ik ben hier alleen omdat papa wilt dat ik er elke week bij ben. Na een tijdje komt Max terug van zijn driver room en schuift bij ons aan. Ik schuif een stukje op zodat hij tussen Kelly en mij in kan komen zitten. "Dus heb je er een beetje zin in?" Vraagt Kelly aan mij, ik knik. "Ondanks dat dit een van mijn laatste weekenden hier op het circuit is voordat mijn examenjaar ingaat wel ja" zeg ik met een glimlach, ze glimlacht terug. Max slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen hem aam. "Het komt goed oké? Ik zorg ervoor dat ik bij je diplomering ben" ik grinnik en knik. Niet veel later lopen we als familie Verstappen weer over het circuit heen, richting de RB garage. Ik knuffel Christian en praat wat met Max zn engineers. Max kijkt de hele tijd naar me en houd mij ook zeker goed ik de gaten. Ik kijk naar buiten en zie verschillende coureurs voorbij lopen. Daniël, Carlos, Pierre, Yuki en je weet de hele mikmak wel. Alleen van Max mag ik niet met coureurs in contact komen. Behalve zijn teammates, fucking irritant wel maarja. Ik loop richting Max, "Hey Lo" zegt hij. "hey wie is dat?" Vraag ik en wijs naar een jongen, bruin haar, blauwe ogen, licht getint. Max schud zijn hoofd. "Geen contact met andere behalve Alpha Tauri en Redbull Lois." zegt hij geirriteerd. Ik zucht en loop richting de motorhome. Ik loop vol in op iemand, die ene jongen waar ik het over had. "Oh sorry, ik wilde dit niet doen." zeg ik snel en sta op. Ik help hem op en geef hem zijn bakje terug. "Het is oke, ik had op moeten letten" zegt hij, je hoort meteen dat hij Brits is. "Lois!" hoor ik papa roepen. Ik kijk op. 'Oh je bent een Verstappen?" vraagt hij, ik knik langzaam. "Dit is dus ook een van de redenen waarom ik nooit met mijn vader en broer mee kom, ik heb hier toch geen vrijheid" zeg ik. Hi steekt zijn naar mij uit. "Lando, Lando Norris" ik schud zijn hand, "Lois" zeg ik grinnikend. "Lois Verstappen! Kom nu!" roept papa hard. Ik zucht, "Zie je een andere keer Lando" zeg ik, hij zwaait en ik loop naar papa. "Mag ik nog vrienden maken of?" zeg ik geïrriteerd, "Je weet dat we niet willen dat je naar andere teams gaat" zegt hij, ik zucht en ren naar binnen. Wat een naaier is mn vader ook, alles moet altijd verpest worden door hem. Ik staar naar de muur met foto's van Max op het podium. Ik pak mijn schooltas en haal mijn geschiedenis boeken eruit. "Lois, je gaat nu eerst mee naar de garage" zegt papa, ik schud mijn hoofd. "Ik snap nu wel heel goed waarom mama niet meer met jou samen is" zeg ik uit woede. Ik stop alles weer in mijn tas en ga op zoek naar Jarno. Ik bel hem maar krijg geen reactie, ik loop naar de Motorhome van Mercedes. Ik zie Jarno voor de deur praten. Ik loop naar hem toe ne knuffel hem, hij slaat zijn armen strak om mij heen. "Gaat het?" fluistert hij in mijn oor, ik schud mijn hoofd. Hij pakt mijn hand en we lopen naar een rustig plekje in het Paddock, niet dat het hier nog rustig is maar wel iets rustiger. Ik laat mezelf op de grond zakken met Jarno naast me. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Wat is er allemaal aan de hand?" "Max, Mijn vader" "Dat je nog steeds niet verder dan RedBull mag komen?" ik knik. "Ze doen alsof ik nog 6 jaar ben ofzo, ik ben 17. Niet dat kleine meisje meer" zeg ik zuchtend. Ik voel dat Jarno zijn arm om me heen slaat, ik kijk hem aan en krijg een kus van hem. Ik glimlach en houd zijn hand vast. "Ik denk dat jullie 3 eens een keer een goed gesprek moeten voeren met zn allen, het zal een hoop opklaren" zegt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik weet het allemaal niet meer, de enigste persoon die mij in deze situatie begrijpt en me ermee kan helpen is Jarno. Ik sta na een tijdje op en loop samen met Jarno richting de RedBull garage, hij heeft met zijn baas geregeld dat hij nu met mij mag als een soortvan 'mentale' steun. Ik voel hoe Jarno zijn armen strak om me heen houd en kusjes op mijn wang drukt, ik grinnik en praat ondertussen met Max. Het heeft lang geduurd om Max Jarno te laten vertrouwen maar het vertrouwen is er nu gelukkig. Na een tijdje loop ik samen met mama, papa, Victoria, Luca, Kelly en Jarno naar boven waar we de race kijken. Ik film de start van de race en kijk met grote ogen rond. Ik zie een paar camera's mijn richting opdraaien. Ik leg mijn hoofd op Jarno zijn schouder en ik voel zijn arm weer om mij heen. Ik glimlach en zie Victoria een paar foto's van ons maken. Ik voel mijn telefoon afgaan en zie dat ik foto's heb van "Victoria 🥰💕" ik kijk ernaar en glimlach. De race gebeurt weinig bijzonders, behalve dat Max op p1 is geëindigd. We rennen met zn allen naar beneden waar we staan te wachten op hem, nadat Max langs zijn engineers is gegaan komt hij naar ons. Hij knuffelt eerst Kelly, daarna mama en papa, daarna Victoria, Jarno en daarna mij. Ik glimlach naar hem. "Ik ben trots op je Max" zeg ik glimlachend. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd, ik grinnik en knuffel hem weer. Als Max op het podium staat film ik hem als hij zijn trofee krijgt. Ik zet het filmpje op mijn insta story "Proud to be your Little Sister! @maxverstappen1 <3!" Zet ik erbij en sla hem op in mijn hoogtepunten. Ik loop na de race met Jarno een rondje over het circuit, gewoon mijn hoofd leegmaken en tijd spenderen met mijn vriend, je snapt vast wel hoe deze dingen lopen. Ik denk aan van alles wat er vandaag is gebeurd, Lando, Max, Jarno weet ik veel. Het is gewoon te veel voor mijn hoofd op het moment. Ik voel hoe Jarno strak zijn arm om mijn middel heen houd terwijl we aan het lopen zijn. Ik glimlach ernaar en kijk naar hem. Zijn blonde krullen hangen voor zijn gezicht. Ik haal deze een beetje aan de kant en geef hem een kus op zijn wang. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht, de glimlach waar ik al ruim 8 maanden zo dol op ben. Om precies te zijn, vandaag precies 8 maanden. "Wat denk je van een avondje aan het strand met pizza en ijsthee?" Vraagt Jarno, ik kijk hem aan en grinnik. "Je kent me veel te goed Opmeer" zeg ik en hij pakt mijn hand vast. Ik glimlach en we rennen over start finish, gewoon omdat het leuk is. Jarno pakt zijn telefoon uit zijn zak, "Ga daar staan" en wijst naar de lijn van start finish, ik kijk hem aan. "Oh meneertje gaat weer fotograaf spelen?" Zeg ik grinnikend en krijg een knipoog terug. Ik ga staan terwijl Jarno foto's van mij maakt terwijl ik loop en naar hem omkijk. Ik loop naar hem toe en hij laat de foto's zien. Ik kijk naar de foto's en glimlach. Ze zijn zo mooi, als er iemand is die goed foto's kan maken is het Jarno wel op dit soort momenten. Je ziet de schemering achter ons en er schijnen lampen op het circuit. In het midden zie je mij lopen. Ik druk een kus op zijn wang en repost de foto's op mijn story. 'I'll never forget this day🏎💕" en druk op plaatsen. Niet veel later lopen Jarno en ik het circuit af richting het strand. Nouja een restaurantje hier in de buurt. Ik voel hoe hij zijn arm om mijn middel houd als hij de andere coureurs ziet, ik grinnik en loop samen met hem naar de tafel. Ik voel me aan gestaard door Max, Lando, Carlos, George, Alex, Nyck, Charles en hun vriendinnen. Ik ga snel zitten en probeer ze te negeren, ik weet dat Lando zijn ogen in mijn rug prikken, ik kijk naar Jarno die hier met een grote glimlach aan tafel zit. Jarno wist namelijk dat dit een grote droom van mij was om samen met hem, hier in dit restaurant specifiek te eten. En nu zit je vast zovan "waarom zijn jullie dan niet eerder gegaan?" Nouja puur door het feit dat ik nooit van mijn vader mocht, en als ik dan een keer mocht kwam Max weer met iets waardoor ik niet weg kon. Dus ik geniet er nu wel van, ookal weet ik dat Max hier ook is. Ik pak mijn telefoon een maak een foto van Jarno die ik op mijn snap story zet, "8 Months filled up with Happiness, Many months to go❤️💏" zet ik eronder en druk op mijn verhaal. Ik kijk over mijn schouder om en zie Lando naar mij kijken, ik slik en focus me zoveel mogelijk op Jarno. Heb ik hem wat aangedaan?