"Sigara içmemim sakıncası var mı.?" diye sordu.
"Evet." dedim, "var."
"Kahretsin, durumu kolaylaştırmıcaksın, değil mi,?
Bir an için gözlerinin içine baktım, hala kahverengiydiler.
Beni bakarken yakaladı ve ben hemen gözlerimi masama indirdim.
Willie, hırıltılı bir sesle kıs kıs güldü. Gülüşü değişmemişti.
"Hey!" Bu konuşma bitti. Benden korkuyorsun."
"Korkmuyorum!" Sadece dikkatliyim."
"Kabullenmene gerek yok. Benden korkuyorsun. Korkunun kokusunu alabiliyorum. Yüzüme, neredeyse beynime dokunan bir şey gibi bu, üzerindeki korkuyu hissedebiliyorum. Çünkü ben vampirim."
Omuz silktim; ne diyebilirim ki? Korkunu koklayan nasıl yalan soyleyebilirsin?
"Neden buradasın willie?"
"Ah keşke bir sigara icebilseydim." Dudağının yanında ki deri oynamaya başladı.
"Vampirlerin sinirlenince tiki olabileceğini hiç bilmiyordum!"
Eli yukarı gitti; nerdeyse oraya dokunacaktı. Dişlerini göstererek güldü!
"Bazı şeyler değişmez."
Ona neler değişir.? Ölü olmak nasıl bir his? diye sormak isterdim. Başka vampirler tanıyordum ama willie, ölmeden önce tek vampirdi. Bu acayip bir histi.
"Ne istiyorsun."
"Hey, buraya sana para vermek için geldim. Musterin olmak için..."
Gözlerinden sakınarak, kısa bir bakış attım. Tepedeki ışıklar kravat igneseinden yansıyordu. Gerçek altındı. Willie'nin daha önce böyle bir şeyi olmamıştı. Ölü bir adam için hala vakti yerindeydi.
"Üzerine alınma ama benim işim ölüleri diriltmek. Neden bir vampir, bir zombi diriltmek istesin ki.?"
Başını salladı, iki yana ani iki haraket.
"Hayır, o Vudu saçmalıkları ile ilgilenmiyorum. Seni bazı cinayetleri araştırman için tutmak istiyorum."
"Ben özel dedektif değilim."
"Ama şirketin bu tarz konularda da hizmet veriyor."
Başımla onayladım."gidip doğrudan bayan sims'le görüşebilirsin. Arada ben olmasam da olur."
Başını yine sarsıntılı şekilde salladı.
"Ama o vampirleri senin bildiğin kadar iyi bilmiyor."
"Konuya gelebilir miyiz, willie.?"
Duvar saatine göz attım. "On beş dakika çıkmam gerek. Mezarlıkta bir müşteriyi yanlız bekletmek istemem. Oradayken, gergin olmaya eğilimli oluyorlar."
Güldü. Dişlerine rağmen, sinsi gülüşünü rahatlatıcı buldum. Aslında, Vampirlerin zengin, melodik gülüşleri olmalıydı.
"Bahse girerim ki , oluyorlardır. Hatta olduklarına bahse girerim." Yüzü aniden ciddileşti, sanki bir el yüzündeki gülümsemeyi silmişti.
"Mahalle çevresinde harcanan vampirleri biliyorsun.?"
"Haberim var."
"Hala polislerlemi çalışıyorsun?"
"Evet.hala yeni ekibin hizmetindeyim."
"Evet, hortlak ekibi. Az bütçeli , az elemanlı. Tabi ki."
"Bundan sizene bay willie..."
"Bana bidaha öyle deme sakın..."
"Siz nasıl isterseniz bay willie.."
Onu iyice kızdırmıştım ama bu suan umrumda deildi....
