Here I am, nakatulala, nagiisip, naghihintay na lumipas ang oras. Oras na sana kaya kong ibalik pa, ngunit hindi na. Inaalala ang bawat oras na ika'y kausap, sa bawat araw na palitan natin ng mensahe akala ko "you like me" dahil naisip ko, hindi naman to magsasayang ng oras saken if he didn't like me, but it's so wrong because that was ME, assuming and imagining things!
Im so tired of thinking about you! It hurt's like hell. Ayoko na, but I couldn't stop my mind. And here I am, stalking your profile, silently wishing that you still message me.
I don't know what I should do anymore. Dati rati wattpad lang naman iniisip ko eh, bakit kasi dumating ka? Tapos nagulat nalang ako isang araw wala kana? Anong problema? Sa'kin ba? Ang hirap kasi umasa ako e. Umasa akong gusto mo din ako. Yun pala assumera lang ako.
Ghost nga bang matatawag to? or nag-assume lang ako?
BINABASA MO ANG
Chat
RandomGhost? ghost nga ba? Yung bigla nalang siya naglaho na parang bula? Yung pakiramdam na akala mo gusto ka niya, akala mo lang pala, dahil isang araw maglalaho din pala sya katulad ng iba.
