အရမ်းချစ်တယ် မင်းကြီး
ငါကိုယ်တောလဲ မင်းနဲ့ ထက်တူပဲ
ဟင် ဘယ်လို မင်းကြီး တကယ်ပဲလား
အင်း "ဆိုကာ ခေါင်းငုံချလိုက်သည်
ဝမ့်က ထို မျက်နှာလေးကို သူ့လက်ရှည်တွေ အုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ကို ကြည့်စေမိလိုက်သည်
မင်းကြီး ကျနော့်ကို လက်ထပ်နိုင်မလား
"ထို စကားကြားတော့ ဝေ့ရီ မျက်နှာဟာ သိသိသာသာကို ပျက်သွားရသည်
ဘာလို့လဲ မင်းကြီး ကျနော့်ကို လက်မထပ်နိုင်ဘူးလား
ဒါ ဒါ မဖြစ်သင့်သေးဘူး ဟန်ဝမ့်
ဘာလို့လဲ မင်းကြီးရဲ့ "ဆိုကာ ဝမ့်က သူ့မင်းကြီးကို သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်
"အချိန်တစ်ခုတော့ စောင့်ရမယ် ဟန်ဝမ့် မင်းရောငါရောက တိုင်းပြည်ရဲ့ အရှင်သခင်တွေ ငါ ငါတိုင်းပြည်ကို မစွန့်နိုင်သေးဘူး
"ကျနော်က ဒါတွေကို စွန့်လွတ်ပြီး မင်းကြီးဆီ လာမယ်ဆိုရင်ရော
"မင်းရူးနေလား ဟန်ဝမ့်
အဟက် ကျနော်က ရူးနေပြီ မင်းကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ ရူးသွားတာ "ကျနော် တိုင်းပြည်အတွက် အရာရာ ပေးစပ်ခဲ့ပြီးပြီ ကျနော်အကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ ဒါကြောင့် ကျနော် သူတို့ကို စွန့်လွတ်ပြီး ကျနော်မြတ်နိုးရတဲ့ မင်းကြီး အနားမှာ နေချင်တယ်
"ဟန်ဝမ့် မင်းလုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့မရဘူး ငါက မင်းကို အမြှင့်မှာပဲ မြင်ချင်တယ် မင်းကို မင်းကြီး နေရာမှာပဲ မြင်ချင်တယ် သူများ ဦးညွှတ်တာပဲ လိုချင်တယ် မင်းက တစ်ပါးသူကို ဦးညွှတ်တာ ငါမလိုချင်ဘူး
၊"ထိုအခါ ဝမ့်က သူ့မင်းကြီးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲက ထုတ်ပြီး "....မင်းကြီး ကျနော်ကို ချစ်လား
"အင်း ငါကိုယ်တော် မင်းကို ချစ်တယ်
"ဝမ့်က သူ့မင်းကြီး အသံကြားတော့ ပြုံးသွားသည် နောက် သူ့မင်းကြီးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး
YOU ARE READING
ေမာင့္မင္းႀကီး(မောင့်မင်းကြီး)
General Fictionမင္းႀကီးရဲ႕ခ်စ္တက္မူ႕ေလးကို ျပမဲ့ ficေလးပါ (မင်းကြီးရဲ့ချစ်တက်မူ့လေးကို ပြမဲ့ ficလေးပါ)
