Maid

zero.

Delirmek üzereydim.

Uyanmam gereken saaten tam bir saat önce, Bayan Malik'in attığı mesaj tarafından uyandırılmıştım. Bir yandan kahvaltı tepsisini hazırlıyor, bir yandan da uyku ihtiyacıyla kapanan gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum. İşin en acıklı kısmı ise haftasonunun dün bitmiş olmasıydı. Anlayacağınız, birazdan uykusuz bir şekilde okula gidecektim.

Çoğu şeyi tamamlayıp, son olarak kahvelerini de tepsiye koyduktan sonra işi tamamen bitirmiştim. Ayakta uyuyor olmama rağmen yine de hızlı davrandığımdan, kendimi bunun için tebrik ettim. Vakit kaybetmemeye çalışarak tepsiyi elime aldım ve dikkatli bir şekilde mutfaktan çıkmaya başladım. Dökmemeye dikkat ettiğim için gözüm sürekli elimdeki tepsiye kayıyordu.

Bayan Malik, bugün yapmış olduğu gibi beni haftada en az iki kere uyandırır, yataklarına kahvaltı getirmemi isterdi. Bay Malik ben okula gitmeden evden çıktığı için de Bayan Malik beni bu saatte uyandırmıştı. Aslında evde benden başka bir yardımcıları daha vardı. İsmi Ava idi ve benden yaşça büyüktü. Sabah işleri onun göreviydi çünkü ben o süre boyunca okuldaydım. Okuldan geldiğimde ise o evine giderdi. Akşamki görevler bana aitti, zaten burada yatılı olarak kalıyordum. İşe gireli bir ay olmuştu. Lise sondaydım, ailemden ayrı olduğumdan geçimimi böyle kazanmaya karar vermiştim. Her ne kadar ilk başlarda bunun için ailemden izin alamamış olsam da, yarı zamanlı çalışmam ve itibarı iyi, kendi hâlinde bir aile için çalışmam onları yumuşatmış, isteğimi en sonunda kabul etmek zorunda kalmışlardı. İşe başladığımda da her şeyin yolunda olduğunu görmüşlerdi ve artık çalışmam hakkında en ufak bir eleştiride bulunmuyorlardı.

Evet, aslında iyi bir düzen kurmuştum. Ama her şeyin yolunda gözüktüğünü sandığım gün, aslında bir sorun olduğunu anladım.

Sorun Bay Malik'ti. Bay Malik ve bana yaydığı tuhaf enerjisi. 

O, sinirli bir görüntüye sahipti ve ben onunla karşı karşıya gelip hizmet ettiğimde daima gerilirdim. Bakışları deliciydi ve bu beni korkutuyordu. Onunla yalnız kalmaktan çekindiğim bir gerçekti. Sabahları her ne kadar bundan sıyrılsam da, akşamları aynı evdeydik ve bu olmak zorundaydı. 

Benimle sözlü iletişim kurduğu sayılı anlar vardı. O daha çok beni izler, elalarını bir ok gibi bedenime saplardı. Sanki söylemek istedikleri bakışlarında gizliydi. Ama ben yüzüne birkaç saniye bakabildiğimden, ne anlatmak istediğini asla çözemezdim.  

Bayan Malik ise, beni Bay Malik'in yanında olmadığımız zamanlar sürekli azarlardı. Ava'ya daha iyi davrandığını fark edeli çok olmamıştı. Ava'nın daha iyi çalıştığını yüzüme vurup durması ilk başta moralimi bozan bir durumdu ama daha sonra aldırış etmemeyi öğrenmiştim. Ayrıca benden yaşça olan bir kadını kıskanmak istemiyordum. Daha deneyimli olduğu için daha çok beğeniliyor diye düşünerek kenara çekiliyordum. Zaten kendimi Bayan Malik'e beğendirmek gibi bir amacım yoktu. İşimi aksatmadan yapıyordum, kötü sonuçlanmayan bir çok iş bitirmiştim, yani gerisi pek de önemli değildi. 

Malik ailesinin ilişkisine gelirsek... Sanırım tek taraflı kurtarılmaya çalışılan bir evlilikleri vardı. O taraf Bayan Malik'ti. Her ne kadar beni beğenmediğini bilsem de, ona üzülüyordum. Çünkü Bay Malik gerçekten tuhaf bir adamdı. Suskun, soğuk ve ifadesizdi. Karısı onun gözlerinin içine bakıp ilgi beklerken, o hiçbir şey yapmaz, konuşmazdı. Bayan Malik'e yokmuş gibi davrandığı o kadar ana şahit oluştum ki, bazen onun varlığını benim bile hissetmediğim olurdu. Nasıl evlendiklerini merak ediyordum. Belki de sadece bir mantık evliliği yapmışlardı. Yoksa bu kadar soğuk bir ilişkinin başka bir açıklaması olamazdı.