What is love?

2. papa

{ MARA }
We zitten aan de keukentafel.
Ik en mama, ik eet niets en mama slurpt van haar koffie.
We horen papa door de deur van de keuken.
Papa is weer aan het praten met zijn collega's in Amerika.
Nooit eet hij mee.

Toen ik 5 was vertelde papa me een keer over dat hij me mee wou nemen naar New York, hij vertelde over alle drukte en de felle lichtjes 's avonds.
Ik als 5 jarige was er helemaal weg van.
Hij zei dat ik dan wel eerst wat ouder moest zijn.

Maar wat is ouder? Ik zucht.
Ik ben 15 en papa heeft sindsdien nooit meer iets erover gezegd.
Ik hoop nog steeds dat hij het nog weet maar gewoon wacht op het goede moment, dat doet hij waarschijnlijk niet.
Volgens mij weet hij niet eens meer dat hij dat gezegd heeft.

Mama kucht.
Eet Mara.
Ik pak het brood en neem een snee.
Ik neem een klein hapje.
Dan blijft het weer 10 minuten stil.
Ik sta op en verlaat de tafel.
Ik ga terug op mijn plekje zitten van daarnet.
Ik staar weer naar de muur.
Hoe zouden mijn ouders zich gevoeld hebben toen ze deze muur verfde.
Het is een lelijke donkergrijze kleur.
Ons huis ziet er heel depri en koud uit vanbinnen.
Alles is zwart en grijs met witte accenten.
Papa haat zwart.

Papa komt zijn bureau uit.
Ik lach.
Niet zo een lach met geluid.
Papa komt naar me toe.
Hey kid, heb je gegeten?
Ja paps.
Oke, hoe gaat het mama?
Goed.
Ik kom zo terug.
Hij pakt een boterham en geeft mama een knuffe
Is dat liefde?
Bah. Dan hoef ik geen liefde hoor.
Zo een koude knuffel.

Mara?
Papa roept me vanuit de keuken.
Ja?
Is die boterham die er nog ligt van jou?
Ja
En je hebt al iets anders gegeten ook?
Ik antwoord niet.
Als je niets zegt kan je ook niet liegen.

Ik heb een goede band met papa.
Alleen si hij er nooit.
Hij is er nooit.
Ik doe alles zelf.
Daar ben ik goed in.
Mijn ouders moeten me gewoon met rust laten.
Oh wat wil ik graag weg van deze kille plaats.